کرمان رصد - صبح نو /متن پیش رو در صبح نو منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
سفر اخیر رئیس جمهور کشورمان به نیویورک جهت حضور در مجمع عمومی سازمان ملل متحد ، مولد دغدغه ها و گمانه زنی های زیادی برای مخاطبان حوزه سیاست خارجی ایران بود. برخی معتقد بودند سفر پیش رو بهترین فرصت برای دیدار روسای جمهور ایران و آمریکا و حل و فصل گره های کور ایجاد شده در پرونده هسته ای کشورمان است! در مقابل، عده ای دیگر قویا معتقد بودند که نیویورک باید مجال و محلی برای صدور پیام قاطعیت، صلابت و درایت ایران در عرصه دیپلماسی و سیاست خارجی باشد.
بازار ![]()
اکنون سفر رئیس جمهور به نیویورک پایان یافته است.آنچه مسلم است اینکه زیاده خواهی و ریاکاری خاص مقامات آمریکایی، فرانسوی ، انگلیسی و آلمانی اساسا اجازه شکل گیری «ّبازی روایتها»در نیویورک را نداد. به عبارت بهتر، رویکرد رفتاری و گفتاری متناقض آمریکا و تروییکای اروپایی در قبال مسائل اختلافی با ایران به اندازه ای آشکار بود که اجازه «روایتسازی از یک متن»را به آنها نداد. مصاحبه دبیر شورای عالی امنیت ملی کشورمان در حین سفر رئیس جمهور به نیویورک در خصوص نقش منفی فرانسوی ها در مذاکرات هسته ای از جمله مواردی بود که مورد توجه بسیاری از مخاطبان عام و خاص این پرونده قرار گرفت.
پیام اصلی تحولات اخیر در اردوگاه غرب، تمرکز آنها بر استراتژی «مهار حداکثری ایران»است. واشنگتن و تروییکای اروپایی به اندازه ای بر روی این استراتژی متمرکز هستند که حتی متوجه «ظاهرسازی ماجرا»و « هدایت جنگ روایتها»در آن نیستند. هدف قرار دادن مدالیته ای که اخیرا میان ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی در قاهره مورد تصویب و توافق قرار گرفت، نشان می دهد غرب برای مهار حداکثری ایران حتی به صریح ترین قواعد و بایسته ها نیز پایبند نیست.در سال 2015 میلادی، پس از انعقاد توافق برجام در وین شاهد شکل گیری جنگ فکت شیتها ( جنگ روایتها) بر سر توافق صورت گرفته بودیم. طرف آمریکایی مدعی برتری مطلق در روند انعقاد توافق هسته ای بود و در مقابل، طرف ایرانی نیز برروی خروج از فصل هفت منشور ملل متحد و به رسمیت شناخته شدن حق غنی سازی اورانیوم در کشور سخن می گفت. هر چند تحولات آتی بسیاری از ادعاها در خصوص برجام و فرامتن آن را به چالش کشید اما جنگ بر سر «روایتگری از توافق هسته ای «همچنان به قوت خود باقیست. اما اکنون نه توافقی شکل گرفته و نه متن و سندی مشترک از سوی طرفهای درگیر در منازعه ارائه شده است.نکته خاص ماجرا این است که اکنون ما در «جنگ فرامتنها»با طرف مقابل به سر می بریم. روایتگری غرب اینک نه از «سند توافق»بلکه از «چرایی عدم توافق»صورت می گیرد. در اینجا دستگاه دیپلماسی و سیاست خارجی کشورمان باید ابتکار عمل را در دست گرفته و ابایی از افشای پشت پرده های مذاکرات ماههای اخیر و دبه کردن های مکرر تروییکای اروپایی نداشته باشد. فراموش نکنیم که اقناع افکار عمومی کشور و دنیا نقش به سزایی در مهار و خنثی سازی بسیاری از موانع و توطئه های آتی از سوی دشمنان قسم خورده نظام و ملت ما ایفا خواهد کرد. این فرصت را از دست ندهیم.