کرمان رصد - هم میهن /متن پیش رو در هم میهن منتشر شده و بازنشرش در آخرین خبر به معنای تاییدش نیست
شورای شهر در وقت اضافی به سر می‌برد، چهار سال از این دوره گذشته و یک جلسه سازمان فرهنگی و هنری انجام نشده است.
پریسا هاشمی| مهدی اقراریان، عضو شورای شهر تهران روز یکشنبه (6 مهر) بی‌پرده‌تر از گذشته تذکر خود را در صحن علنی شورای شهر تهران مطرح کرده و «سبک مدیریتی علیرضا زاکانی، شهردار تهران در سازمان‌های فرهنگی هنری شهرداری» را براساس روش دیکتاتوری دانسته و گفت: «قبلاً هم گفتم جلسات هیئت امنای این سازمان برگزار نمی‌شود، صورت‌جلسات دستگردان می‌شود، اعضای هیئت امنا از انتصابات خبر ندارند، آقای زاکانی خودش می‌آید، مسئول مربوطه را انتخاب می‌کند، صورت‌جلسه را می‌فرستد برای امضا. این سبک دیکتاتوری در اداره یک مجموعه به نظر من سبک درستی نیست.
چند بار تا الان تذکر دادم که این سازمان فرهنگی شهر تهران را تعیین تکلیف بکنید. اگر چهارشنبه جلسه هیئت امنا برگزار شود بعد از 4 سال اولین جلسه در این دوره است. شورای شهر در وقت اضافی به سر می‌برد، چهار سال از این دوره گذشته و یک جلسه سازمان فرهنگی و هنری انجام نشده است. بعد هم در دقیقه 90 رئیس سازمان فرهنگی و هنری را آقای زاکانی عزل کرد و فرد دیگری را جایگزین نمود. حالا خوب است بعد از چهار سال بالاخره یادشان افتاده یک جلسه بگذارند.»
او افزود: «من به شما گفتم «این سبک اداره سازمان فرهنگی و هنری سبک قابل قبولی نیست». هیئت امنا مگر پول این سازمان را می‌دهد؟ کدام‌یک از اعضای هیئت امنا پول می‌دهد؟ تمام بودجه سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران به عنوان یک جزیره مستقل از جیب شهروندان تهرانی تأمین می‌شود، نه آقای زاکانی از جیب خودش می‌دهد، نه بنده، نه دیگری. باید فکری به حال این سازمان در این روزهای باقی‌مانده کنیم. خطر بعدی را هم ان‌شاءالله در زمان خودش توضیح می‌دهم که اگر ما برای این سازمان فکری نکنیم، آن‌وقت چه خطراتی و چه تبعاتی برای شهر تهران این سبک اداره و مدیریتی که در این دوره شاهد و ناظر هستیم به وجود خواهد آورد.»
مهدی چمران، رئیس شورای شهر تهران در ادامه تذکر اقراریان اعلام کرد که قرار است چهارشنبه این هفته اولین جلسه هیئت امنا پس از بیش از 4 سال برگزار شود.
پای داماد و پدر داماد زاکانی در میان است
این اولین بار نیست که مدیریت سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران موضوع تذکر اعضای شورای شهر تهران قرار می‌گیرد. منتقدان زاکانی در شورای شهر تهران بارها درباره این سازمان تذکر دادند، اما انگار گوش شنوایی برای این تذکرات وجود نداشته و ندارد. شهریور سال گذشته بود که موضوع فروش 30 تابلوی ارزشمند به قیمت ناچیز در شورای شهر تهران به جنجالی بزرگ تبدیل شد.
ناصر امانی، عضو شورای شهر تهران 2 مهر سال گذشته به هم‌میهن گفت: «بیش از دو ماه قبل از بیرون شهرداری گزارشی به دست ما رسید مبنی بر اینکه 30 تابلو از موزه امام علی (ع) به امانت تحویل مؤسسه‌ای شد. یکی از اعضای هیئت‌مدیره سازمان فرهنگی هنری شهرداری مصاحبه و اعلام کرد که از مدیران موزه این اطلاعات به ما رسیده است.
من در اینجا رسماً این موضوع را تکذیب می‌کنم چون این اطلاعات از خارج شهرداری به ما اطلاع‌رسانی شده است. 14 تابلو به فروش رسیده و اعلام کردند که موزه امام علی (ع) بازسازی شود. بودجه امسال شهرداری تهران 150 هزار میلیارد تومان است آن وقت شهرداری گیر 3 میلیارد بود که موزه را باسازی کند؟ این توجیهات غیرقابل قبول است. چیزی که فروخته شده چطور بر می‌گردد؟ آن‌هم نمایشگاه خارج از کشور و باید دید چطور می‌توان جلوی ادامه این روند را گرفت و بقیه تابلوها برگشته و با عوامل آن برخورد شود.»
این تذکر ناصر امانی در شورای شهر تهران نه‌تنها پای قوه‌قضائیه را به موضوع تابلوها باز کرد بلکه از دخالت‌های داماد و پدر داماد علیرضا زاکانی در این سازمان نیز پرده برداشت و ناصر امانی در همان روز به هم‌میهن تاکید کرد: «به دلیل گزارش‌های زیادی که در زمینه دخالت‌های مستقیم داماد آقای زاکانی – نه‌فقط مشاوره - به ما رسیده است؛ به نحوی که او در جلسات شهرداری امر و نهی می‌کند. [...] این موضوعاتی است که ما شنیدیم و می‌گویند که پدر دامادش در یک طبقه از سازمان فرهنگی و هنری نشسته و در بسیاری از اقداماتی که در این سازمان - مالی و غیرمالی - امر و نهی می‌کند.
اما ما نگران این نوع اقدامات بودیم که آن تذکرات را می‌دادیم. وگرنه دلیلی برای این تذکر وجود نداشت. هر اتفاق غیرقانونی که در رأس یک مجموعه صورت گیرد تبعات احتمالی بعدی آن روی دوش سازمان می‌افتد. این اقدام ممکن است یکی از تبعات آن تذکری باشد که ما دلسوزانه – در مردادماه سال گذشته – دادیم. اما به آن توجه نشد و در حال حاضر یکی از نمونه‌ها و تبعات آن را می‌بینیم.»
مدیریت جزیره‌ای بر سازمان فرهنگی هنری شهرداری
حالا بار دیگر مدیریت سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران مضمون تذکر یکی از اعضای شورای شهر تهران قرار گرفته و آنقدر شرایط مدیریت در آن بحرانی شده که او (مهدی اقراریان) روش مدیریتی زاکانی را دیکتاتوری می‌خواند و حتی دوران زاکانی را به نوعی شبیه به دوران ریاست‌جمهوری محمود احمدی‌نژاد دانست.
مهدی اقراریان، عضو شورای شهر تهران در گفتوگو با هم‌میهن تاکید کرد: «یکی از نقدهایی که من در این دوره مطرح کردم نقد به سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران بود. باور من این است که ما در شهرداری تهران دچار یک موازی‌کاری در حوزه فرهنگی و اجتماعی هستیم و البته این موازی‌کاری را ما در کشور نیز با تعدد نهادهای فرهنگی بودجه‌بر و کم‌اثر شاهد هستیم. ما امروز در حوزه فرهنگی کشور با چالش‌های گوناگونی مواجه هستیم و این نشان‌دهنده آن است که متولیان امر فرهنگ باید یک بازنگری جدی در شیوه‌ها، روش‌ها و الگوهای خود طی 45 سال گذشته داشته باشند.»
او افزود: «یکی از حوزه‌هایی که مربوط به ما به‌عنوان نمایندگان مردم است، اقدامات و موازی‌کاری‌هایی است که در سازمان فرهنگی و هنری شهرداری و معاونت فرهنگی اجتماعی صورت می‌گیرد. من از ابتدای دوره نیز به این مسئله اشاره کرده‌ام که با شکل‌گیری سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران، حتماً باید یکی از این دو دستگاه تعیین تکلیف شود. از نگاه من، به‌عنوان فردی که سال‌ها در حوزه فرهنگی و اجتماعی فعالیت کرده‌ام و پیش از نمایندگی شورا، مسئولیت معاونت فرهنگی و دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی استان تهران و واحد تهران مرکز را بر عهده داشته‌ام، جلوی این موازی‌کاری باید گرفته شود.
متأسفانه امروز شاهد هستیم که سازمان فرهنگی و هنری به‌عنوان یک جزیره مجزا از شهرداری عمل می‌کند، با این عنوان که این سازمان دارای هیئت امناست. اما گزارش‌هایی که در کمیته نظارت شورا دریافت کردیم و امروز نیز تأیید شد، نشان می‌دهد که جلسات هیئت امنا به‌صورت دستگردان برگزار شده است. انتصاب اخیر نیز بر اساس گزارش‌ها بدون اطلاع بخشی از اعضای هیئت امنا انجام شده و صرفاً صورت‌جلسه برای امضا ارسال گردیده است. با پیگیری‌های شهرداری تهران، اعضای هیئت امنا آن صورت‌جلسه را امضا کردند، اما نارضایتی و گله‌مندی خود را به ما به‌عنوان اعضای شورای شهر منتقل کردند. به همین دلیل این هیئت امنا عملاً به‌صورت صوری فعالیت کرده است.»
این عضو شورای شهر تهران در ادامه گفت: «ابهام جدی این است که اگر عملکرد مدیر قبلی سازمان فرهنگی و هنری قابل قبول بود، طبیعتاً باید فعالیت او ادامه می‌یافت. تغییر و تحول در پایان چهار سال نشان‌دهنده وجود نقدهایی به عملکرد دوره گذشته است. ما می‌دانیم که تعدادی از اعضای شورا، از جمله بنده، بارها در موضوع سازمان فرهنگی هنری شهرداری مطالبی را مطرح کرده‌ایم. علاوه بر این، گزارش‌های متعددی نیز وجود داشته مبنی بر اینکه افرادی بدون داشتن حکم و سمت رسمی در شهرداری تهران، در موضوعات این سازمان و سایر بخش‌ها مداخله می‌کنند. این مسئله بارها از سوی اعضای شورا، از جمله آقای قائمی، تذکر داده شده است.»
او با اشاره به این که واقعیت این است که این تذکرها موجب شد رئیس شورای شهر، آقای چمران نیز به موضوع ورود کنند و قرار شد جلسه‌ای از هیئت امنا برگزار شود در غیر این صورت، شاید همین جلسه نیز برگزار نمی‌شد. ما امروز با الگویی از مدیریت شهری مواجهیم که مشابه الگوهای مدیریتی در سطح کشور است؛ الگویی که طی آن سازمان برنامه و بودجه منحل شد یا مصوبات مجلس نادیده گرفته شد. این سبک مدیریتی، از نگاه من، خطر جدی برای مدیریت شهری و حتی کشور است؛ زیرا ریشه بسیاری از مشکلات امروز ایران، در الگوهای حکمرانی‌ای است که خود را فراتر از قانون می‌دانند یا در پی دور زدن قوانین و مقررات هستند.»
اقراریان با بیان اینکه «یکی از مصادیق اینکه جلسات هیئت امنا به‌صورت صوری برگزار شود یا صورت‌جلسات دستگردان امضا گردد» تاکید کرد: «سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران از بودجه عمومی همه شهروندان استفاده می‌کند و موظف به پاسخگویی به شورا و هیئت امنای خود است. نمی‌توان به نهادهای قانونی نگاه تشریفاتی داشت. انتصاب رئیس سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران بر اساس قانون بر عهده شهردار است، اما باید به تأیید هیئت امنا برسد.
وقتی بدون هماهنگی و اطلاع اعضای هیئت امنا فردی منصوب می‌شود و سپس صورت‌جلسه برای امضا ارسال می‌شود، این سبک انتصابی محل نقد جدی است. اعضای هیئت امنا نیز به صراحت نارضایتی خود را منتقل کرده‌اند. من شخصاً در این‌باره با آقای مهندس چمران نیز گفتوگو داشته‌ام. ایشان در صحن شورا نیز به این موضوع اشاره کردند و این نشان می‌دهد که دغدغه برخی اعضای هیئت امنا واقعی است.»
او با اشاره به اینکه به‌رغم سانسور رسانه‌ای نسبت به منتقدین، این نقدها باید بیان شود، بیان کرد: «من برخی اقدامات مدیریت شهری را انتخاباتی می‌دانم، با این هدف که شورای اسلامی شهر تهران به کارگزار شهردار تبدیل شود. این رویکرد خطری جدی برای آینده شهر است. هرچند تصویب قانون انتخابات تناسبی توسط مجلس می‌تواند بخشی از این دغدغه را رفع کند. در انتخابات تناسبی، به دلیل تنوع و تکثر نمایندگان، امکان تبدیل شورا به نهادی تشریفاتی کمتر خواهد بود و شهرداری ناگزیر به پاسخگویی واقعی خواهد شد. کسانی که با این قانون مخالف هستند، همان‌هایی‌اند که جایگاه صندلی خود را در خطر می‌بینند. ما باید امیدوار باشیم که اجرای دقیق انتخابات تناسبی، زمینه‌ساز شکل‌گیری شورایی متکثر، پاسخگو و مستقل باشد.»
بازار ![]()