کرمان رصد - «خمره» و «قصه‌های مجید»، دو گوهر از مرادی کرمانی که نور‌های درخشانش امیدی در دل کودکان و نوجوانان ایجاد کرده است.
به گزارش خبرگزاری صداوسیمامرکز کرمان، هوشنگ مرادی کرمانی، قصه‌گوی بزرگ ادبیات ایران، با «خمره» و «قصه‌های مجید» جهانی خلق کرده که هم کودکان را شیفته خود می‌کند و هم بزرگسالان را به تأمل وامی‌دارد.
این دو اثر، با زبانی ساده و صمیمی، از زندگی واقعی می‌گویند؛ از روستایی محروم که خمره‌ای شکسته بحران می‌آفریند و از پسرکی به نام مجید که با آرزو‌های بزرگش در کوچه‌های کرمان جان می‌گیرد.
خمره: قصه‌ای از جنس خاک و همدلی
«خمره»، داستانی درباره مدرسه‌ای روستایی است. جایی که خمره آب، تنها منبع حیات بچه‌هاست. وقتی این خمره می‌شکند، فقر نه‌تنها زندگی روستا، بلکه قلب‌های کوچک دانش‌آموزان را به چالش می‌کشد. مرادی کرمانی با قلمی روان، سختی‌های کودکان محروم را به تصویر می‌کشد، اما نه با تلخی، بلکه با طنزی شیرین و امیدی که از دل همدلی زاده می‌شود. مدیر مدرسه، که خود در دفتر کوچکش زندگی می‌کند، نمادی از تلاش بی‌وقفه برای حل مشکلات است.
مجید: پسرکی با رویا‌های بلند
«قصه‌های مجید» روایتی است از کودکی پرجنب‌وجوش که فقر و نبود پدر و مادر نتوانسته روحش را تسلیم کند. مجید که با بی‌بی، مادربزرگش، در کرمان زندگی می‌کند، عاشق کتاب و نویسندگی است. هر داستان، پنجره‌ای است به آیین‌های ایرانی، طنزی که لبخند می‌آورد و کشمکش‌هایی که درس استقامت می‌دهند. نثر صمیمی مرادی کرمانی، پر از ضرب‌المثل و تشبیهات دلنشین، خواننده را به گذشته‌ای نوستالژیک می‌برد.
جهانی شدن قصه‌های ایرانی» خمره» با ترجمه به زبان‌های مختلف و جوایزی، چون دیپلم افتخار خوزه مارتی کاستاریکا و یوزپلنگ طلایی لوکارنو، مرز‌های ایران را درنوردیده است. اقتباس سینمایی ابراهیم فروزش و انیمیشن علی احمدی نیز گواه تأثیرگذاری آن است. «قصه‌های مجید» هم با سریال ماندگار کیومرث پوراحمد و جایزه کتاب برگزیده سال 1364، به بخشی از حافظه جمعی ایرانیان بدل شده است.
چرا باید این دو کتاب را خواند؟
«خمره» و «قصه‌های مجید» دعوتی‌اند به بازخوانی زندگی از نگاه کودکان؛ به دیدن زیبایی در سادگی و یافتن امید در دل دشواری‌ها. این کتاب‌ها نه‌فقط قصه، بلکه تجربه‌ای‌اند که قلب و ذهن را به سفری عمیق می‌برند. اگر دنبال روایت‌هایی هستید که هم بخندانند و هم به فکر فرو ببرند، این دو اثر را از دست ندهید.