کرمان رصد - روزنامه سازندگی / «فاجعه فلسطین» عنوان یادداشت روز در روزنامه سازندگی به قلم عمادالدین باقی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
هولوکاست به معنی همه‌سوزی، آتش زدن، کشتن یا از بین بردن گروهی از مردم است. این اصطلاح بعد از قتل‌عام یهودیان توسط هیتلر شهرت پیدا کرد و متاسفانه با وجود رخ دادن هولوکاست‌های متعددی در ایران بعد از جنگ جهانی و چین و عثمانی اما این اصطلاح به انحصار یهودیان درآمد ولی امروز خود آنها آفرینندگان یکی از بزرگ‌ترین هولوکاست‌های تاریخ شده‌اند.
هولوکاست را به زبان حقوقی، ژنوساید (نسل‌کشی) و جنایت علیه بشریت می‌نامند که دو نوع از جرائم چهارگانه مندرج در اسناد بین‌المللی است.
ژنوساید به معنای نابود کردن عمدی و کلی یک گروه ملی، قومی، نژادی یا مذهبی است. این عمل ممکن است شامل کشتار اعضای گروه، آسیب رساندن به سلامت جسمی یا روانی اعضای گروه، تحمیل شرایط زندگی که به نابودی گروه منجر شود و انتقال اجباری باشد.
جرایم علیه بشریت به هرگونه عمل خشونت‌آمیز گسترده و سازمان‌یافته گفته می‌شود که علیه جمعیت غیرنظامی اعمال می‌شود. این جرایم شامل قتل، اخراج، بردگی، شکنجه، تجاوز جنسی، ناپدید کردن اجباری افراد و سایر اقدامات غیرانسانی است که در چارچوب یک سیاست گسترده و سازمان‌یافته علیه جمعیت غیرنظامی انجام می‌شود.
بازار ![]()
با جست‌وجوی جمله «فهرست قطعنامه‌های سازمان ملل متحد» و «فهرست قطعنامه‌های شورای امنیت» مشاهده می‌شود که تاکنون، سازمان ملل متحد و شورای امنیت به ترتیب 2793 و 2306 قطعنامه صادر کرده‌اند و تعداد قطعنامه‌های شورای حقوق بشر، مجمع عمومی سازمان ملل متحد و شورای امنیت در رابطه با وضعیت رژیم صهیونیستی و فلسطینیان از سال 1947 میلادی تاکنون 512 قطعنامه بوده که غالباً علیه اسرائیل و بیشتر در اعتراض به شهرک‌سازی، تجاوز و خشونت شهرک‌نشینان علیه فلسطینیان، تیراندازی و قتل کودکان، اشغال سرزمین و بازداشت و زندان است. این فشرده کارنامه اسرائیل در عمر 75 ساله‌اش از زبان نهادهای بین‌المللی است اما آنچه در دو سال گذشته در غزه رخ داده، مایه ننگ تمام بشریت است. در طول این دو سال برخلاف تمام کنوانسیون‌های بین‌المللی در زمینه ممنوعیت حمله به مراکز غیرنظامی، اسرائیل به جز بمباران خانه‌ها و مناطق مسکونی، تمام بیمارستان‌ها، درمانگاه‌ها، مساجد، کلیسا، مدارس و اردوگاه‌های پناهندگان تحت نظر سازمان ملل را بمباران کرده و نزدیک به 60 هزار نفر از مردم عادی شامل زنان و کودکان را به طرز فجیعی به قتل رسانده است. ابعاد هولناک این جنایات دیگر هیچ ارتباطی و هیچ تناسبی با واقعه 7 اکتبر ندارد و حاکی از یک برنامه بسیار بزرگ‌تر است که فقط به بهانه 7 اکتبر کلید خورده.
هرچند غزه 22 سال است در محاصره کامل غذایی و دارویی و خشونت‌ها و کشتار هر روزه مردم عادی توسط اسرائیل بوده و سال‌ها پیش دبیرکل سازمان ملل اعلام کرد، غزه بزرگ‌ترین زندان روباز جهان است اما در هفته‌های اخیر، حکومت اسرائیل رسماً راهبرد کشتن بیش از دو میلیون نفر از ساکنان غزه را از طریق گرسنگی دادن و تشنگی در پیش گرفته و حتی وقتی که با فشارهای جهانی، اندک غذایی را نهادهای حقوق بشر دوستانه بین‌المللی می‌خواهند توزیع کنند، وقتی مردم گرسنه برای دریافت غذا صف می‌کشند، آنها را به گلوله می‌بندند. اسرائیلی‌ها چنان جنایتی انجام می‌دهند که نسل‌های آینده این حد از جنایت را افسانه بپندارند و باور نکنند و بگویند مگر می‌شود در هزاره سوم چنین جنایاتی انجام داد؟ اما ما امروز جلوی چشمانمان شاهد آن هستیم.
خبرگزاری آسوشیتدپرس در گزارشی تحقیقی اعلام کرد که نگهبانان امنیتی آمریکایی که در محل‌های توزیع کمک‌های بشردوستانه در نوار غزه فعالیت دارند از گلوله‌های جنگی و ابزارهای تهاجمی علیه غیرنظامیان فلسطینی استفاده کرده‌اند.
روزنامه هاآرتص در گزارشی در این رابطه پای صحبت شماری از افسران و سربازان اسرائیلی نشست و آنها در این گفت‌وگو تاکید کردند، دستوراتی را از ماه گذشته برای به خاک و خون کشیدن فلسطینیانی که برای دریافت غذا در اطراف محل توزیع آن تجمع می‌کنند، دریافت کرده‌اند. این گزارش هاآرتص با واکنش تند نتانیاهو مواجه شد. برنامه جهانی غذا در بیانیه‌ای خاطرنشان کرد: «شلیک به غیرنظامیانی که برای دریافت کمک‌های بشردوستانه انتظار می‌کشند کاملاً غیرقابل قبول است».
آش آنقدر شور شد که پاپ هم کشتن مردمی که در صف غذا بودند را محکوم کرد و خواستار پایان فوری وحشی‌گری اسرائیل در غزه شد و عده‌ای از اعضای کنگره آمریکا در بیانیه مشترکی اعلام کردند: 75 درصد از جمعیت غزه پس از محاصره تحمیلی نتانیاهو با سطح فاجعه‌باری از گرسنگی روبه‌رو هستند و هرج و مرج و خطر در رساندن کمک به غزه منجر به مرگ نزدیک به 700 نفر شده است.
هرچند همزمان هاآرتص روزنامه اسراییلی نوشت: ارتش اسرائیل طی یک ماه گذشته 1000 کودک را در غزه کشته و این غیر از مرگ بر اثر گرسنگی در این روزهاست. همین روزنامه اسراییلی چند روز پیش از آن نوشته بود: غزه از هیروشیما ویران‌تر شده است.
اما همه اعتراضاتی که در دنیا صورت گرفته، حرف است و به قول گوترش، دبیرکل سازمان ملل: کلمات نمی‌توانند کودکان گرسنه غزه را سیر کنند. منشور دادگاه نورنبرگ، که پس از جنگ جهانی دوم برای محاکمه جنایتکاران نازی تشکیل شد، از اصطلاح «جنایات علیه بشریت» استفاده کرد کاری که امروز اسرائیل انجام می‌دهد از جنایات نازی‌ها کمتر نیست.
کاری که اسرائیل در غزه می‌کند اگر کشور دیگری مرتکب شده بود، چنانکه در رویه شورای امنیت سازمان ملل مشاهده شده تحت عنوان مداخله بشردوستانه با ائتلاف نظامی به آن حمله می‌شد.
فصل هفتم منشور ملل متحد که اختیارات شورای امنیت سازمان ملل را برای حفظ صلح بیان می‌کند به این شورا اجازه می‌دهد تا «وجود هرگونه تهدیدی برای صلح، نقض صلح یا اقدام تجاوزگرانه» را تعیین کند و اقدامات نظامی و غیرنظامی را برای «برقراری صلح و امنیت بین‌المللی» انجام دهد و اگر شورای امنیت تشخیص دهد که اقدامات پیش‌بینی شده در ماده 41 (مجازات‌های دیپلماتیک و اقتصادی) کافی نبوده، می‌تواند از نیروهای نظامی، هوایی و دریایی یا هر وسیله دیگری که برای حفظ یا برقراری صلح و امنیت بین‌المللی لازم است علیه دولت یا دولت‌های تهدیدکننده صلح، یا ناقض صلح، یا متجاوز استفاده نماید.
در موارد عدیده‌ای، شورای امنیت دستور مداخله نظامی داده مانند کره، لیبی، یوگسلاوی(بوسنی و هرزگوین)، کویت و عراق، نامیبیا، کامبوج، رواندا، سومالی، سودان و جمهوری دموکراتیک کنگو که فجایع آن گاهی کمتر از غزه بوده است. به همین دلیل اگر شورای امنیت به خاطر پشتیبانی آمریکا و برخی کشورهای اروپا از اسرائیل، نمی‌تواند طبق قانون رفتار کرده و آنگونه که با نازی‌ها معامله شد با اینها عمل کند، سخن نخست‌وزیر مالزی سخن درستی است که گفت: 50 سال پیش، آفریقای جنوبیِ آپارتایدی از سازمان ملل اخراج شد و امروز جنایات اسرائیل فراتر از درد و انسانیت است. جهان باید اقدام کند: تحریم، تعلیق، اخراج.