بزرگنمايي:

کرمان رصد - فرهیختگان / ««اون یکی» علیه پزشکیان» عنوان یادداشت روز در روزنامه فرهیختگان به قلم محمد زعیم‌زاده است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
«مسئلۀ کروبی را حل کردیم، برای اون یکی هم یک کاری می‌کنیم.» این پاسخی بود که مسعود پزشکیان در انتهای نخستین نشست خبری خود در شهریور 1403 به سؤال یک خبرنگار داد، منظور پزشکیان از اون یکی، میرحسین موسوی بود. اصطلاحی که آن روز مورد اعتراض برخی اصلاح‌طلبان قرار گرفت؛ اما احتمالاً حالا برای سهو لسان تعمدی به پزشکیان تبریک می‌گویند.
دو روز قبل بیانیه‌ای به نام موسوی منتشر شد و جالب بود که این بیانیه هم‌زمان شد با شکست سکوت محمود احمدی‌نژاد، دو چهره‌ای که نوستالژی سیاه 88 را رقم‌زده بودند، دو چهره‌ای که روزگاری مشهور بودند به استکبارستیزی و ضدیت با امپریالیسم و صهیونیسم؛ اما حالا یک ماه پس از جنایت اسرائیلی‌ها یکی با انفعال و دیگری با یک متن بد در جبهۀ ایران دوستان نمی‌ایستند. 
میرحسین موسوی بیانیه‌ای نوشته است یا برایش نوشته‌اند که می‌توان گفت ادامۀ حملۀ نظامی صهیونیست‌هاست، در بخش نخست بیانیه او چند فحش آب‌دار نثار اسرائیلی‌ها کرده است؛ اما در ادامه پیشنهادی دارد که اسرائیلی‌ها موفق به انجامش نشده‌اند، گذر از نظم فعلی و تشکیل مجلس مؤسسان و... بیانیۀ موسوی دارای چند اشکال مهم است. 
بازار
اول
پیشنهاد او همان است که در سال 1401 داده بود، گویی محصور بودن و کبر سن حال و حوصله را از مهندس گرفته و همان متن سال 1401 را رونوشت کرده است، این باعث می‌شود نتوانیم خیلی جدی به پیشنهاد مهندس موسوی فکر کنیم، آیا اساساً وضع ایران با سه سال قبل قابل مقایسه است؟ آیا علتی که باعث دست به قلم‌شدن گردیده یکسان است؟ برای جناب مهندس فرقی بین یک تجاوز نظامی خارجی با یک فعل و انفعال داخلی وجود ندارد؟ نسخه پیچی جناب مهندس انسان را به یاد مادربزرگ‌های قدیمی می‌اندازد که برای هر مرضی از زکام تا حصبه از قولنج تا وبا، نبات داغ و گل گاو زبان را تجویز می‌کردند. در گذشته‌ها و نوستالژی‌ها ماندن همان نگرانی‌ای است که بسیاری نسبت به موسوی 88 داشتند، یک سیاست‌مدار کینه‌جو و فریز شده در اعماق. 
دوم
پیشنهاد موسوی فارغ از زمان و مکان و علت در کشور‌هایی مانند افغانستان بعد از اشغال و امثال آن عملیاتی شده است. فرم لویی جرگه آیا توهین به ملت بزرگ ایران و ساخت اجتماعی و سیاسی قوام‌یافته کشور و نظام نیست؟ 
سوم
هدفی غایی اسرائیل از حمله ناجوانمردانه سحر 23 خرداد به ایران چه بود؟ عملیات امنیتی و عملیات نظامی تمرین شده آیا با هدفی جز فروپاشی نظم فعلی صورت گرفت؟ هدف‌گذاری‌ای که با هوشیاری مثال‌زدنی مردم و ایستادنشان پای ایران ناکام ماند. حالا جناب موسوی چه می‌گوید؟ آیا معنای پیشنهاد او چیزی جز آمال تحقق نیافته صهیونیست‌هاست؟ آن‌ها میانبر تجزیۀ ایران را از بین رفتن نظم قانونی می‌دانند. پیشنهاد موسوی فرقی با ایده آن‌ها دارد؟
چهارم
دلیل اصلی تحمیل آتش‌بس موقت در جنگ به‌طرف مقابل، انسجام بی‌سابقه ملی در جنگ 12 روزه بوده است، آمار چند نظرسنجی معتبر می‌گوید بیشتر شاخص‌های مثبت اجتماعی در این روز‌ها نسبت به مسئلۀ حکمرانی تا 2 برابر رشد داشته‌اند. موسوی، رهنورد، امیر ارجمند یا هر کس دیگری که این بیانیه را نوشته از واکنش‌های احتمالی به این متن آگاه بوده و روشن است مهم‌ترین هدف این متن نشانه گرفتن همین انسجام است. او می‌خواهد پیکان دشمنی ملت ایران را از روی اسرائیل و آمریکا بردارد. 
پنجم
موسوی باز هم فریاد می‌زند که یک کنشگر ساختار گریز و غیرمدنی است. پیشنهاد او بعد از 16 سال همچنان رادیکالیسم، دموکراسی‌گریزی، صندوق‌ستیزی و بی‌توجهی به سازوکار‌های قانونی اعمال ارادۀ مردم است. 
ششم
«دیگی که برای من نجوشه، سر سگ توش بجوشه»، این راهبرد موسوی و سفارش‌دهنده‌های این بیانیه نسبت به اصلاح‌طلبان مشارکت‌جویی است که چند سالی می‌شود از مضرّات سیاست‌ورزی خیابانی می‌گویند و راه صندوق را در پیش گرفته‌اند. موسوی می‌خواهد تاحدی‌که در توانش است بین بدنۀ اصلاح‌طلبی با سیاست‌ورزان رسمی این جریان فاصله بیندازد، ضربه به دولت پزشکیان و اصلاح‌طلبان موسوم به روزنه‌گشا هدف مهم متن موسوی است.