کرمان رصد - مراسم پاسداشت صدمین زادروز استاد باستانیپاریزی و همایش بینالمللی «شهرنامهنویسی در تاریخ ایران»، امروزپنجشنبه در دانشگاه شهید باهنر کرمان برگزار شد.
به گزارش خبر گزاری صداوسیما مرکز کرمان ،مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کرمان در مراسم آغازبکار این همایش از این مسئولیت به عنوان حفظ نسبت درست با تاریخ، روایت و زبان فارسی نام برد و گفت: استاد باستانی پاریزی مورخ مردم بود؛ مورخ جزئیات فراموش شده، روایتهای به حاشیه رانده شده و صداهایی که معمولا در تاریخ رسمی شنیده نمیشوند.
حسین اسحاقی افزود: او تاریخ را نه برای تکرار و ثبت محفوظات، بلکه برای خواندن، فهمیدن و اندیشیدن مینوشت و همین ویژگی است که آثارش را زنده نگه داشته و آنها را از زمانه خود فراتر برده است.
وی بیان کرد: باستانی پاریزی فقط تاریخنگار نبود؛ او نویسندهای فرهنگی بود که زبان فارسی را جدی میگرفت، به روایت وفادار بود و میدانست که اگر تاریخ درست روایت نشود، یا به تحریف دچار میشود، یا به فراموشی سپرده خواهد شد.
مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کرمان افزود: این نگاه دقیقا همان چیزی است که امروز فرهنگ ما بیش از هر زمان دیگری به آن نیاز دارد. در زمانهای که تولید محتوا فراوان شده اما معنا گاهی کمعمق و شتابزده است، بازگشت به روش و منش استاد باستانی پاریزی یک ضرورت فرهنگی است.
م دیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کرمان گفت: پاسداشت باستانی پاریزی نباید در حد بزرگداشت و نامگذاری متوقف بماند. وظیفه نهادهای فرهنگی این است که مفاخر را وارد چرخه زنده فرهنگ در آموزش، نشر، رویدادهای فکری و در برنامهریزی فرهنگی بلندمدت کنند.
شهردار کرمان نیز در این مراسم اعلام کرد: باستانی پاریزی هرگز کرمان را ترک نکرد حتی وقتی در تهران ساکن شد.؛ کرمان در آثار او فقط یک جغرافیا نبود؛ یک خاستگاه فکری بود. از پاریز تا ایران، از تاریخ محلی تا تاریخ ملی، نگاه او ریشهدار و درعینحال فراگیر بود.
محسن تویسرکانی بیان کرد: او به ما آموخت که توسعه بدون شناخت گذشته، به فراموشی منتهی میشود و شهری که روایت خود را نداند، آیندهاش را هم گم میکند.
وی گفت: امیدوارم این برنامه و برنامههای مشابه، آغاز گفتوگویی مداوم میان شهر، دانشگاه و جامعه باشد؛ گفتوگویی که کرمان به آن نیاز دارد و شایستهٔ آن است.
محمدابراهیم باستانی پاریزی سوم دی ۱۳۰۴ در پاریز از توابع سیرجان متولد شد و دکترای تاریخ از دانشگاه تهران، عضو هیئت علمی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، تاریخنگار، ادیب توانمند، پژوهشگر، شاعر و موسیقی پژوه بود.
او چهرهای پرآوازه و نامآشنا در عرصه تاریخنگاری محسوب میشود؛ مورخی که با توانایی ادبی ممتاز خود مطالب تاریخ را با ظرافت و ماهرانه در کنار هم و در پیوند با هم قرار داد تا تاریخ از حالت خشک و غیرجذاب دربیاید و به میان مردم برود.