کرمان رصد - ایسنا / لایه محافظ اوزون همچنان در حال بهبود است، به طوری که سوراخ سپر استراتوسفری ما در سال 2024 به اندازه کوچکتری نسبت به دوره بین 2020 تا 2023 کاهش یافته است.
این بدان معناست که ما در حال حرکت به سمت بازیابی پوشش جهانی لایه اوزون و محافظت از آن در برابر اشعه ماوراء بنفش مضر منتشر شده توسط خورشید هستیم. طبق گفته سازمان جهانی هواشناسی (WMO)، آژانسی از سازمان ملل متحد که تخریب اوزون را ارزیابی می‌کند، این نتیجه دهه‌ها همکاری بین‌المللی در محدود کردن انتشار گازهای گلخانه‌ای است.
بازار ![]()
به نقل از نیواطلس، توافقی که در سال 1980 بین ده‌ها کشور که اکنون به 116 کشور رسیده است منعقد شد، چارچوبی برای هماهنگی تلاش‌ها در سراسر جهان برای مطالعه لایه اوزون فراهم کرد. پس از آن، پروتکل مونترال در سال 1987 تصویب شد، معاهده‌ای که کشورهای شرکت‌کننده را ملزم به کاهش تدریجی تولید موادی می‌کرد که مسئول تخریب لایه اوزون هستند.
به لطف پروتکل مونترال، بیش از 99 درصد از تولید و مصرف مواد تخریب‌کننده اوزون کنترل‌شده مانند کلروفلوئوروکربن‌ها (CFCs) که در یخچال، تهویه مطبوع و محصولات اسپری آئروسل استفاده می‌شدند به تدریج کاهش یافته است. سازمان جهانی هواشناسی خاطرنشان می‌کند که اگر این روند را ادامه دهیم، لایه اوزون می‌تواند تا اواسط قرن بیست و یکم به سطح دهه 1980 بازگردد. این امر می‌تواند خطرات سرطان پوست، آب مروارید و آسیب به اکوسیستم را که معمولا در اثر قرار گرفتن بیش از حد در معرض اشعه ماوراء بنفش ایجاد می‌شود، به شدت کاهش دهد.
عمق سوراخ لایه ازن در قطب جنوب در سال 2024 که هر ساله در بهار بر فراز قطب جنوب ظاهر می‌شود و به ویژه نازک شدن چشمگیر لایه ازن را نشان می‌دهد کمتر از میانگین سال‌های 1990 تا 2020 بود. این یک پیروزی بزرگ برای محیط زیست است.
بر اساس ارزیابی‌های سازمان جهانی هواشناسی در سال 2022، این سازمان تخمین می‌زند که لایه اوزون می‌تواند تا سال 2066 بر فراز قطب جنوب، تا سال 2045 بر فراز قطب شمال و تا سال 2040 برای سایر نقاط جهان به مقادیر قبل از سوراخ شدن لایه اوزون بازگردد. ارزیابی بعدی این سازمان در سال 2026 خواهد بود؛ امیدواریم جامعه بین‌المللی به تعهد خود برای محدود کردن انتشار گازهای مضر در سال‌های آینده ادامه دهد و این انتظارات را به واقعیت تبدیل کند.