بزرگنمايي:

کرمان رصد - زومیت / بیش از 500 گونه پرنده در معرض خطر انقراض در قرن آینده هستند. این روند نگران‌کننده پیامد تغییرات اقلیمی، تخریب زیستگاه و فشارهای انسانی است.
مطالعه‌ی تازه‌ای روی حدود 10هزار گونه پرنده نشان می‌دهد که گرچه تغییرات اقلیمی، تخریب زیستگاه، شکار غیرقانونی و تجارت حیات‌وحش جمعیت پرندگان را تهدید می‌کند، حتی اگر این عوامل متوقف شوند، فقط نیمی از گونه‌ها از خطر انقراض نجات می‌یابند. این یافته‌ها نشان می‌دهند که تلاش‌های حفاظتی کنونی کافی نیستند و باید اقدامات عمیق‌تر و گسترده‌تری برای حفظ تنوع زیستی انجام شود.
بازار
اقدامات گسترده‌تری برای حفظ تنوع زیستی لازم است
کِری استوارت، نویسنده‌ی اصلی تحقیق جدید از دانشگاه رِدینگ، در بیانیه‌ای گفت: «بسیاری از پرندگان در حال حاضر آن‌قدر در معرض تهدید هستند که کاهش اثرات انسانی به‌تنهایی نمی‌تواند آن‌ها را نجات دهد. این گونه‌ها برای بقا نیاز به برنامه‌های ویژه بازیابی دارند، مانند پروژه‌های پرورش و احیای زیستگاه‌ها.»
در حالی‌ که سیاست‌ها و برنامه‌هایی برای محافظت از بسیاری از گونه‌ها در مقیاس وسیع طراحی شده‌اند، هنوز مشخص نیست که چه تعداد از این برنامه‌ها واقعاً از گونه‌هایی که در آستانه انقراض‌اند، محافظت می‌کنند. برخی مناطق دارای تنوع عملکردی بالایی هستند، یعنی ترکیبی از ویژگی‌هایی که یک نقش بوم‌شناختی را تشکیل می‌دهند و این تنوع ناشی از حضور چند گونه‌ی بسیار منحصربه‌فرد در آن نواحی است.
چترمرغ گردن‌برهنه- Cephalopterus glabricollis
چترمرغ گردن‌برهنه یکی از گونه‌های زیبا و منحصر به‌فرد پرندگان است که به دلیل تخریب زیستگاه‌ها و تهدیدهای انسانی در خطر انقراض قرار دارد و باید هر چه زودتر برای حفاظت از آن اقدام شود.
تیم تحقیقاتی با استفاده از فهرست سرخ آی‌یوسی‌ان، انقراض‌های احتمالی پرندگان را در 100 سال آینده پیش‌بینی کرد. آن‌ها دریافتند که در سناریوهای پایه‌ی انقراض، یعنی جایی که فعالیت‌های انسانی و تهدیدات طبیعی همچنان به تأثیرگذاری بر گونه‌های پرندگان ادامه می‌دهند، حدود 5٫2 درصد از 9,873 گونه پرنده بررسی‌شده در طول 100 سال آینده منقرض خواهند شد. این رقم بیش از سه برابر تعداد انقراض‌هایی است که از سال 1500 تاکنون رخ داده است.
ادامه گفت: «ما با بحرانی بی‌سابقه در تاریخ مدرن روبرو هستیم؛ بحران انقراض پرندگان. ما نیازمند اقدام فوری هستیم تا تهدیدهای انسانی در سراسر زیستگاه‌ها کاهش یابد و برنامه‌های نجات هدفمند برای منحصربه‌فردترین و در خطرترین گونه‌ها اجرا شود.»
تیم تحقیقاتی معتقد است که برای جلوگیری از انقراض‌ها، باید ترکیبی از برنامه‌های هدفمند برای گونه‌های خاص تکثیر و نگهداری در محیط کنترل‌شده، همراه با برنامه‌های حفاظتی فراگیر در سطح زیستگاه‌ها به کار گرفته شود. بااین‌حال، آن‌ها پیشنهاد می‌کنند که تنها با حفظ 100 گونه‌ی منحصربه‌فرد و در معرض تهدید، ممکن است بتوان بیش از دو سوم از کاهش تنوع عملکردی پیش‌بینی‌شده را متوقف و در نتیجه از انقراض‌های بیشتر جلوگیری کرد.
محققان مجموعاً 6 تهدید مختلف را بررسی کردند، اما بر این باورند که اقداماتی که به‌طور مستقیم به تهدید اصلی، یعنی نابودی و تخریب زیستگاه، پرداخته شود، بیشترین تأثیر را در جلوگیری از انقراض گونه‌ها خواهد داشت.
پروفسور مانوئلا گونزالس-سوارز، نویسنده‌ی ارشد مطالعه، گفت: «متوقف‌کردن تهدیدها کافی نیست؛ زیرا بین 250 تا 350 گونه نیازمند اقدامات تکمیلی حفاظتی مانند برنامه‌های پرورش و احیای زیستگاه هستند تا بتوانند در قرن آینده زنده بمانند. اولویت‌بندی برنامه‌های حفاظتی برای تنها 100 گونه از پرندگان منحصربه‌فرد و در معرض تهدید، می‌تواند 68 درصد از تنوع اشکال و اندازه‌های پرندگان را حفظ کند. این رویکرد می‌تواند به سلامت اکوسیستم‌ها کمک کند.»
مقاله‌ در نشریه‌ی نیچر: بوم‌شناسی و تکامل منتشر شده است.