بزرگنمايي:

کرمان رصد - زومیت / دانشمندان عواملی مشترک را در افرادی که تجربه‌ی «خروج از بدن» دارند، شناسایی کردند؛ پدیده‌ای که باعث می‌شود احساس کنید خارج از بدن خود قرار دارید.
مطالعه‌ای جدید عوامل مشترکی را در افرادی شناسایی کرده است که تجربه‌ی خروج از بدن یا به اختصار OBE داشته‌اند؛ پدیده‌ی عجیبی که در آن افراد توصیف می‌کنند جهان را گویی از مکانی بیرون از بدن خود تجربه می‌کنند.
بازار
براساس گزارش‌ها، تعداد قابل‌توجهی از افراد تجربه‌ی خارج از بدن داشته‌اند، به طوری که برخی نظرسنجی‌ها نشان داده‌اند این پدیده بین 10 تا 20 درصد جمعیت را تحت تأثیر قرار داده است. نحوه‌ی تجربه و تأثیر آن می‌تواند در هر فرد متفاوت باشد.
بسیاری از افراد تجربه‌ی خروج از بدن داشته‌اند
مطالعه‌ای در زمینه‌ی OBE توضیح می‌دهد: «تجارب خروج از بدن به شکل‌های گوناگونی بروز می‌کنند، به طوری که هر فرد حس‌ها و شرایط منحصر به فردی را درباره‌ی این تجربه توصیف می‌کند. عوامل محرک این پدیده متنوع بوده و در بسیاری از موارد کاملاً متضاد یکدیگر هستند.»
تجارب خروج از بدن می‌توانند در لحظاتی از آرامش عمیق، مانند هنگام مدیتیشن یا استراحت، یا برعکس در شرایط استرس شدید، زمانی که فرد در معرض خطر جسمی یا دچار آسیب روانی است، به وجود آیند.
پس از تحریک این تجربه، حس خارج بودن از بدن ممکن است با طیف گسترده‌ای از احساسات همراه باشد. برخی افراد احساس آرامش مطلق را توصیف می‌کنند، در حالی که در موارد دیگر، تجربه ممکن است با ترس همراه باشد، به‌ویژه به دلیل فکر «نمی‌توانم به بدنم بازگردم.» پس از این تجارب غالباً آسیب‌زا، افراد احساس کرده‌اند گویی خارج از بدن خود قرار دارند و گاهی حتی از بالا به بدن خود نگاه می‌کنند.
محققان در گذشته روی علل بروز تجارب عجیب OBE تمرکز کرده‌اند و فرض شده که ممکن است مشکلاتی در گوش داخلی باعث آن‌ها شود. مطالعات دیگری نشان داده‌اند که تحریک بخش راست شکنج زاویه‌دار در مغز، که مسئول ادغام اطلاعات بصری و بازخورد اعضای بدن درباره‌ی موقعیت‌شان است و در واقع نمایشی ذهنی از بدن ایجاد می‌کند، می‌تواند این تجارب خروج از بدن را القا کند.
محققان در سوئیس با استفاده از الکترود برای تحریک شکنج زاویه‌دار در جریان عمل جراحی، این پدیده را در یکی از بیماران تحت عمل جراحی مغز ایجاد کردند. همچنین در سال 2007، بیماری که به دنبال درمان وزوز گوش بود، چندین بار تجربه‌ی خارج از بدن را هنگام تحریک همان ناحیه داشت.در مطالعه‌ی جدید، تیمی به سرپرستی دکتر مارینا ویلر، عصب‌شناس بخش مطالعات ادراکی دانشگاه ویرجینیا، عوامل مشترک را میان افرادی که تجربه‌ی خروج از بدن داشته‌اند، بررسی کرد. محققان 545 بزرگسال با پیش‌زمینه‌های مختلف را انتخاب کردند و از آن‌ها پرسیدند آیا تاکنون تجربه‌ی OBE داشته‌اند یا خیر و همچنین سوالاتی درباره‌ی سلامت جسمانی، سلامت روان و تاریخچه‌ی زندگی و روان‌پزشکی آن‌ها مطرح کردند.
در میان افرادی که تجربه‌ی OBE داشتند، 80 درصد بین یک تا چهار بار این تجربه را گزارش کردند، در حالی که 20 درصد تجربه‌ی آن را پنج بار یا بیشتر را ذکر کردند. 74 درصد این تجارب به‌صورت خودبه‌خودی رخ داده بود، در حالی که 9 درصد گزارش دادند این تجارب پس از مصرف مواد روان‌گردان، 8٫2 درصد پس از مدیتیشن یا تجسم ذهنی و 0٫7 درصد پس از هیپنوتیزم اتفاق افتاده است.
تیم تحقیقاتی دریافت که افراد دارای تجربه‌ی خروج از بدن، بیشتر دچار اختلالات شایع روانی مانند افسردگی و اضطراب بودند و همچنین نمرات بالاتری در زیرمقیاس تجارب انفکاک (DES-T) کسب کرده بودند. 40 درصد از افراد دارای تجربه‌ی OBE، نمره‌ای بالاتر از 20 در مقیاس تجارب انفکاک کسب کرده بودند که نشان‌دهنده‌ی سطحی متوسط از انفکاک روانی بود؛ در حالی که تنها 14 درصد از افراد بدون تجربه‌ی OBE چنین نمره‌ای داشتند. همچنین، تجربه‌ی آسیب‌های دوران کودکی با احتمال بیشتر داشتن OBE همراه بود.
تجربه خروج از بدن با سلامت روانی پایین‌ مرتبط است
مطالعه‌ی جدید نشان می‌دهد افرادی که تجربه‌ی OBE داشته‌اند، به‌طور میانگین از سلامت روانی پایین‌تری نسبت به دیگران برخوردارند. با این حال، نتایج حاکی از آن است که OBE ممکن است به‌عنوان سازوکاری مقابله‌ای در برابر آسیب‌های روانی گذشته عمل کند، نه لزوماً به‌عنوان نشانه یا علت اختلالات روانی.
از آن‌جایی که بسیاری از افراد تجربه‌ی خروج از بدن را نشانه‌ای از اختلال روانی تلقی می‌کنند و از ترس برچسب‌‌خوردن، آن را پنهان می‌سازند و با توجه به نگاه منفی رایج در میان برخی متخصصان، محققان توصیه می‌کنند که این پدیده با رویکردی بازتر و همراه با حساسیت بیشتری بررسی شود. همچنین تأکید شده که شرایط وقوع OBE، شامل بروز خودبه‌خود، القا از طریق مدیتیشن یا مصرف مواد روان‌گردان، می‌تواند بر مکانیسم‌های عصبی و پیامدهای روان‌شناختی آن تأثیرگذار باشد و نیازمند بررسی‌های بیشتر و دقیق‌تر است.
مطالعه در مجله‌ی علمی Personality and Individual Differences منتشر شده است.