بزرگنمايي:

کرمان رصد - دکتر محمدمهدی مجاهدی، در سالگرد روز معلم و ترور شهید مرتضی مطهری، در رثای این فیلسوف و فقیه همه جانبه جهان اسلام در کانال تلگرامی اش نوشت:
«در رثای مردی که اگر مانده بود، بهارِ عقل از زیر یخ تحجر می‌شکفت و او رفت. نه با قیل و قالی در بازار سیاست، که با زمزمه‌ای در گوش زمان. مرتضی مطهری را نکشتند با گلوله؛ پیش‌تر، در حجره‌های تاریک جهالت و در سطرهای پوسیده‌ی جزوه‌هایی که دیانت را به دکان تبدیل کرده بودند، هزاربار ترورش کرده بودند.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
او پیام‌آور بود، نه پیام‌فروش. در روزگاری که دین را یا از جنس تهدید می‌دیدند یا توجیه قدرت، او آمد تا از اسلامِ فکر بگوید؛ از محمدی که می‌شنید، نه فقط می‌فرمود؛ از شیعه‌ای که می‌پرسید، نه فقط می‌گریست. اگر امروز بود، شاید در قاب تلویزیونی نمی‌گنجید که با نوحه، سیاست می‌فروشد. شاید کنار خطبه‌خوانانی نمی‌نشست که با اسم امام، بر طبل جهل می‌کوبند. شاید می‌رفت به دل همین نسل، آرام می‌گفت:
عقلت را در پستوی احساس دفن نکن. دین، زنده است اگر سوال زنده بماند.
او در برابر قشریانی می‌ایستاد که امروز به نام پایداری، مانده‌اند در زمانه‌ای که حتی تاریخ از آن عبور کرده. مردانی که اگر شمشیر داشتند، گردن می‌زدند؛ اما چون قلم دارند، واژه را مسموم می‌کنند. و آنان‌که در اردوی مصاف، با ادبیات مرگ و آخرالزمان، ایمان جوانان را به گروگان گرفته‌اند، اگر مطهری زنده بود، با نگاهی می‌فهماندشان:
مهدی نمی‌آید برای فرار از دنیا، می‌آید تا دنیا را معنا کند.
او نیامده بود تا فقط بگوید، آمده بود تا شجاعت اندیشیدن را به نسل‌ها بیاموزد. بیهوده نبود که دشمن از میان آن‌همه چهره، انگشت بر پیشانی او گذاشت و گلوله را همان‌جا نشاند؛ جایی که فکر زنده بود. امروز، اگر هنوز شعری از جمهوریت و روحی از اسلام مانده، از نسیم قلم اوست. او شهید اندیشه بود، نه فقط قربانی ترور. و چه اندوه‌بار که هنوز، صدای او باید تکرار شود در میانه‌ی هیاهوی عالمان دکانی، و سربازان تخیل‌گرا.
سلام بر تو ای معلم شهید، که اگر مانده بودی، شاید ما زودتر می‌فهمیدیم:
تحجر با لحیه نمی‌آید، با جهل می‌آید.» 216216
کد خبر 2059453