چاپ

کرمان رصد- اهالی استان شهیدپرور و ولایی کرمان از شامگاه گذشته با برپایی جشن ها و نورافشانی گذرها، ارادت خود را به آقا امیرالمومنین (ع) نشان دادند.

تکایا، مساجد و حسینیه های شهر کرمان از شب گذشته به مناسبت میلاد حضرت علی (ع) مراسم و آیین هایی را با رعایت شیوه نامه های بهداشتی برگزار کردند.

یکی از این مکان ها که دلدادگان زیادی را همواره گرد خود جمع می کند، گلزار شهدای شهر کرمان و تربت پاک سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی در جوار کوه های سر به فلک کشیده مسجد صاحب الزمان (عج) است.

شب گذشته نیز گلزار شهدای کرمان به مناسبت میلاد حضرت علی شاهد حضور دلدادگان امامت و ولایت بود.

پخش نذری، برگزاری مراسم های مولودی و آذین بندی معابر از جمله اقداماتی است که کرمانی ها در میلاد حضرت علی (ع) انجام داده و می دهند.

گزارش های رسیده از شهرستان ها و مناطق مختلف استان کرمان نیز حاکی از برگزاری آیین های معنوی میلاد نخستین امام شیعیان است.

حضرت علی (ع) در سیزدهم رجب سال سی ام عام الفیل در مکه دیده به جهان گشود. پدر بزرگوار ایشان عمران عبدمناف معروف به ابوطالب و مادر بزرگوارشان فاطمه بنت اسد، نوه هاشم، اولین زن هاشمیه‌ای که با مرد هاشمی، ابوطالب ازدواج کرد.

نام مبارک ایشان علی است و امیرالمؤمنین، یعسوب الدّین، یعسوب المؤمنین، قائد الغرُّ المحجَّلین، امام المتّقین، سیّد الاوصیاء، اسدالله، مرتضی، حیدر، أَنزع، قَضْم، وصیّ، ولیّ از مشهور ترین القاب و ابوتراب، ابو الائمّه و ابوالحسن از جمله کنیه های ایشان است.

حضرت علی (ع) چون دیده به جهان گشود به قدرت الهی لب به سخن گشود و با زبان فصیح خواند:` بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم، قَدْ اَفْلَحَ الْمُؤمِنُونَ الَّذینَ فی صَلوتِهِمْ خاشِعُونَ...` (سوره مؤمنون/ آیه 1)؛ به نام خداوندی که بخشنده و مهربان است، همانا آن مؤمنینی که در هنگام به جا آوردن نماز، خاشع باشند؛ رستگار و سعادتمند خواهند بود.
حضرت علی (ع) نخستین مردی بود که به اسلام ایمان آورد و در سن هفت سالگی با حضرت محمد (ص) نماز جماعت خواند.
آن بزرگوار در تمام جنگ‌های زمان حضرت رسول غیر از جنگ تبوک، حضور داشت و بیشترین پیروزی‌ها و فتوحات مسلمان به دست برومند و توانای حضرت علی (ع) حاصل شد.
پس از رحلت حضرت رسول (ص) جنگ‌هایی علیه اسلام و آن حضرت توسط منافقین و مخالفین به وقوع پیوست، که مهم‌ترین آنها جنگ های جمل، صفّین و نهروان است.
حضرت در مناسبت‌های مکرّر و مختلف، توسط پیغمبر اسلام (ص) بعنوان نخستین جانشین تعیین و معرفی شد؛ در نهایت، پس از حجّة الوداع، روز هیجدهم ذی الحجّة، سال دهم قمری (مطابق با دهم فروردین ماه، سال دهم شمسی) حضرت در محلی به نام غدیر خم بین مکه و مدینه به طور رسمی به ولایت و جانشینی منصوب شد.
اما به علت هایی؛ خلافت ظاهری به دست دیگران افتاد، تا آن که در سال 35 هجری، پس از قتل عثمان مردم با حضرت علی (ع) بیعت کردند و این بیعت پنج سال به طول انجامید.
امام علی (ع) در تمام دوران عمر پر برکتش، بر جمیع علوم و فنون ظاهری و باطنی آشنا و مسلط بود.
آن حضرت در اجرای حقّ، عدالت، قانون و طرفداری و حمایت از مظلومان و محرومان و مبارزه با بی‌ عدالتی و برخورد با ظالمان و چپاولگران؛ قاطع و سختگیر بود.
حضرت علی (ع) در طول عمر خود در راه اقامه دین، پاسداری و صیانت از امامت و ولایت، هدایت بشریت به سوی حق، کمال و سعادت؛ از هیچ تلاش و کوششی فروگذار نکرد.