بزرگنمايي:

کرمان رصد - زومیت / برخی گونه‌های خفاش، با وجود جثه کوچک خود، طول عمر قابل‌توجهی دارند و شاید بتوانند نکات مهمی درباره مقاومت دربرابر سرطان در دوران پیری به ما بیاموزند.
سرطان بهایی است که ما برای عمر طولانی‌تر پرداخت می‌کنیم. با انباشت جهش‌های ژنتیکی ناشی از عوامل استرس‌زای زندگی، هر بار تقسیم سلولی، خطر بروز خطا را افزایش می‌یابد. اما به نظر می‌رسد بسیاری از گونه‌های خفاش این سیستم را دور می‌زنند.
برخی از خفاش‌ها مانند خفاش‌های سیبری (Myotis sibiricus) می‌توانند تا 40 سال، یعنی حدود 10 برابر بیشتر از آنچه بر اساس اندازه بدنشان پیش‌بینی می‌شود، عمر کنند.
بازار
مطالعه‌ای جدید به رهبری پژوهشگران دانشگاه راچستر ایالات متحده، به بررسی سازوکاری پرداخته است که به‌واسطه‌ی آن خفاش‌ها قادرند از بروز سرطان جلوگیری و عمر طولانی خود را حفظ کنند. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد خفاش‌ها توانسته‌اند تعادلی دقیق و هوشمندانه بین دو نیروی متضاد برقرار سازند.
گونه‌هایی از خفاش شناسایی شده‌اند که دارای چندین نسخه از یک ژن سرکوب‌کننده تومور به نام p53 هستند. انسان‌ها فقط یک نسخه از این ژن را دارند، درحالی‌که حیوانات مقاوم دربرابر سرطان مانند فیل‌ها، تا 20 نسخه از آن را دارا می‌باشند. جهش‌های موجود در این ژن با بیش از نیمی از انواع سرطان‌های انسانی مرتبط است.
مکانیسمی که بیش از حد سلول‌ها را از بین ببرد، به‌وضوح نامطلوب است. البته، خفاش‌ها این فرایند را با آنزیم پرفعالیتی به نام تلومراز جبران می‌کنند که به سلول‌های آن‌ها امکان می‌دهد به رشد و تکثیر ادامه دهند.
گرچه فعالیت بیش از حد آنزیم تلومراز به تنهایی می‌تواند به افزایش خطر ابتلا به سرطان منجر شود، افزایش عملکرد ژن p53 این خطر را کنترل و مهار می‌کند. نکته برجسته و قابل‌توجه، کارایی بسیار بالای سیستم ایمنی خفاش‌ها است که به‌نظر می‌رسد بدون ایجاد التهاب قابل‌توجه، می‌تواند سلول‌های سرطانی سرکش را به خوبی از بین ببرد.
در این مرحله ابتدایی، دشوار است بدانیم مکانیسم‌هایی که به آن‌ها اشاره شد، تا چه اندازه در انسان‌ها قابل استفاده خواهند بود، اما به‌گفته‌ی پژوهشگران، مطالعه‌ی آن‌ها نقش ژن p53 در پیشگیری از سرطان را تایید می‌کند و نشان می‌دهد مطالعه روی داروهایی که روی ژن مذکور کار می‌کنند، ارزشمند است.
پژوهش در مجله‌ی Nature Communications منتشر شده است.