بزرگنمايي:

کرمان رصد - هم میهن / «مردم و‌ مقابله با تجاوز» عنوان یادداشت روز در روزنامه هم میهن است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
سخنگوی وزارت امورخارجه کشورمان اعلام کرد که با وجود حمله جنایاتکارانه اسرائیل به میهن، دور بعدی مذاکرات ایران و‌ آمریکا که قرار بود فردا در مسقط برگزار شود، از جانب ایران لغو شده است. گرچه وی کلیت و تداوم مذاکره را رد نکرد؛ ولی به‌درستی این مذاکرات را در این شرایط خاص مردود دانسته است.
ایالات متحده و شخص ترامپ نمره‌ای منفی در این گفت‌وگوها گرفتند. در واقع، شواهد نشان می‌دهد که آنان از ابتدا هم دنبال توافق نبودند و تنها در پی ایجاد فرصتی برای اسرائیل و نتانیاهو بودند و همین مسئله بدترین بخش رفتار ایالات متحده بود.
بازار
اکنون و با تجاوز اسرائیل، ماجرای مذاکرات به‌کلی دگرگون شده است و پیش از روشن شدن وضعیت جدید هیچ گفت‌وگویی نتیجه‌بخش نخواهد بود. بنابراین، باید منتظر روزها و شاید هفته‌های آینده بود.
از سوی دیگر، تردیدی در غیرقانونی و متجاوز بودن اسرائیل وجود ندارد. ادعای دروغین آنها که ایران در آستانه تولید سلاح هسته‌ای است و اطلاعاتی در این زمینه دارند، از این جهت آشکارا دروغ است که اگر داشتند می‌توانستند به آژانس بدهند و آنها هم به‌طور معمول بیش از انتظار رسیدگی می‌کردند.
به‌ویژه که آژانس و سه کشور تروئیکای اروپایی به‌شدت برای موجه کردن قطعنامه ضدایرانی به آن نیاز داشتند. این حمله چون غافلگیرانه بود، زیان‌ها و خسارات به‌ویژه انسانی زیادی داشت و قدرت پاسخگویی ایران را برای حدود 18ساعت به چالش کشید و موجب یأس و ناامیدی گردید. 
ولی با بهبود شرایط و عبور از شوک اولیه، نیروی مسلح کشور توانست پاسخ مناسب و درخوری به این جنایت دهد و انتظار می‌رود که در ادامه نیز قدرت بازدارندگی و پاسخگویی خود را تقویت کند و سرعت دهد. پرسش مهم این است که ما به‌عنوان شهروندان در برابر این رویداد چه وظیفه و چه انتظاراتی داریم.
به‌طور کلی، در شرایط جنگی یا شبه‌جنگی مردم می‌توانند و یا باید به تصمیم‌گیران نظامی و حکومت اعتماد نسبی نشان دهند و از سیاست‌ها و راهبردهای آن حمایت کنند. زیرا در چنین شرایطی امکان نقد و نظرهای متعارف و عادی وجود ندارد.
باید سریع تصمیم گرفت و اجرا کرد. این تصمیمات مشروط و مقید به هیچ چیز نمی‌تواند باشد، جز منافع ملی و آینده ایران و آرامش‌ و مصالح مردم. در نقطه مقابل هم حکومت و سیاست‌گذاران اصلی در برابر این رفتار وظیفه دارند که فقط همین شرایط و اهداف را در سیاست‌گذاری خود رعایت کنند و نه اهداف و موضوعات دیگر را.
در این مسیر، باید از برجسته کردن اختلافات موجود که وجودشان چندان هم غیرطبیعی‌ نیست؛ پرهیز کرد. این رفتار ضرورت شرایط جنگی است که همه را در برابر دشمن متجاوز متحد و مقاوم می‌کند. این پایداری و مقاومت نیازمند امید است. امید را نیز سیاستمداران ایجاد می‌کنند.
جاده میان مردم و سیاست‌گذار همیشه دوطرفه است و تعاملی است. این جاده‌ای نیست که فقط یک طرف در آن حرکت کند. انتظارات مردم زیاد نیست در حد مقدورات و ممکنات است. انتظارات زیاد اتفاقاً از جانب تندروهایی است که درکی از واقعیت ندارند و معمولاً هم هزینه‌ای نمی‌پردازند.
مردم تا آنجا که منافع ملی حفظ شود و منزلت و هویت ایران تامین و ماندگار شود، از سیاست‌های رسمی حمایت می‌کنند. به دست آوردن دل مردم کم‌هزینه‌تر از هر دستاوردی است و درعین‌حال، سودآورترین معامله سیاسی برای سیاستمداران است.