بزرگنمايي:

کرمان رصد - روزنامه سازندگی / «فکری بکر و طرحی نو لازم است» عنوان یادداشت روز در روزنامه سازندگی به قلم کوروش احمدی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
کشور ما این روزها در یکی دیگر از برهه‌های حساس تاریخ چند دهه اخیر خود قرار گرفته است. اگرچه در این مدت، برهه غیرحساس کم داشته‌ایم و پیوسته، نفس در سینه‌مان حبس بوده و منتظر خروجی یک برهه حساس بوده‌ایم اما ویژگی برهه حساس کنونی، این است که شرایط بی‌سابقه‌ای از نظر داخلی و منطقه‌ای شکل‌ گرفته که از همه جهت با گذشته، متفاوت است؛ به این دلیل بسیار مهم است که نتیجه مذاکرات جاری با آمریکا چه خواهد بود.
یکی از تفاوت‌های روند مذاکراتی جاری با روند مذاکراتی منتهی به توافق برجام این است که به‌موازات آن، اقداماتی نیز در آژانس در جریان است. این اقدامات در آژانس نیز شاید از جهاتی بی‌سابقه باشد چراکه برخلاف ارجاع ایران به شورای امنیت در 1385 این بار جایی برای خوش‌خیالی برخی در آن دوره و امید بستن به وتوی چین و روسیه نیز نیست. این ‌بار اگر به‌اصطلاح «عدم همکاری ایران با آژانس» امروز و فردا محکوم شود و بعد از فرصتی چند هفته‌ای یا یکی، ‌دوماهه پرونده بار دیگر به شورای امنیت ارجاع شود، هدف تصویب قطعنامه جدیدی علیه ایران در شورا نخواهد بود.
سهولت کار غربی‌ها از این‌ جهت است که 6 قطعنامه قبلی شورا علیه ایران که در پی برجام مختومه شدند، امکان احیای مجدد دارند و براساس بند 11 قطعنامه 2231 وتوی چین و روسیه در این مورد کاربرد نخواهد داشت؛ بنابراین، این ‌بار ارجاع احتمالی موضوع به شورای امنیت تنها یک هدف را دنبال می‌کند و آن زمینه‌سازی و ایجاد بستر سیاسی لازم برای فعال کردن مکانیسم ماشه جهت احیای 6 قطعنامه است.
تفاوت دیگر مذاکرات جاری با مذاکرات برجام این است که از نقطه صفر شروع ‌شده و با وجودگذشت بیش از دو ماه و پنج دور مذاکره همچنان در نقطه صفر است. به این معنا که طرفین پشت مانع اول یعنی بودونبود غنی‌سازی داخل ایران گیر کرده‌اند؛ این در حالی است که این موضوع در 1391 یعنی پیش از شروع مذاکرات برجام در عمان حل شده بود. مقامات آمریکایی پس از ضدونقیض‌گویی‌های اولیه در نهایت از «چهارم می» به بعد، یک‌صدا، مُصر به توقف غنی‌سازی در ایران بوده‌اند؛ گزارش‌های خبری متواتر حاکی از این هستند که در طرح ارائه‌ شده از سوی آمریکا از یک دوره انتقالی صحبت شده که در آن غنی‌سازی اندک در ایران ادامه داشته باشد اما در نهایت پس از ایجاد یک کنسرسیوم منطقه‌ای و تامین اورانیوم مورد نیاز ایران از این طریق، غنی‌سازی داخل ایران متوقف شود.
بازار
مقامات ایرانی روشن کرده‌اند که طرح آمریکا را نمی‌پذیرند و طرح متقابلی که ارائه کرده‌اند قاعدتا باید حاوی تاکید بر ادامه غنی‌سازی داخل ایران باشد. دولت ترامپ اگرچه مایل است در غیاب دستاوردی در سیاست خارجی و نیز با هدف پرهیز از جنگی منطقه‌ای با ایران به‌توافق برسد اما گرفتار سیاست داخلی است.