کرمان رصد - در سومین قسمت از ویژه‌برنامه «غیرعلنی» میهمان رسول میرباقری، رئیس کمیسیون عمران، معماری، شهرسازی و بافت تاریخی شورای اسلامی شهر اصفهان بودیم؛ بررسی دستاوردهای شورای ششم، اقدامات شاخص این دوره، وضعیت بودجه و پروژه‌های شهرداری از محورهای این گفت‌وگو است.
به گزارش خبرگزاری ایمنا، خیلی اهل مصاحبه نیست و بیشتر سعی کند درباره موضوعات مرتبط با کمیسیونش در شورا صحبت کند و دغدغه جدی درباره بافت تاریخی و فرسوده نصف‌جهان دارد؛ «حاج رسول میرباقری» را اصفهانی‌ها خیلی خوب می‌شناسند، از نوای گرم مداحی‌های او در هیئت‌ها تا حضور جدی‌اش در کمیسیون عمران، معماری، شهرسازی و بافت تاریخی شورای اسلامی شهر اصفهان.
قرار بود برای تخصصی‌شدن صحبت‌هایمان در مسیر پروژه رینگ چهارم با او گفت‌وگویی داشته باشیم، اما مشغله‌هایش وقتی برای این کار باقی نمی‌گذارد و من مجبور می‌شوم در محل کارش با او قرار بگذارم.
حاج رسول میرباقری حالا در گفت‌وگوی صمیمی با «غیرعلنی» از پروژه‌هایی همچون مترو و رینگ چهارم می‌گوید که با بودجه‌ای کلان، آینده ترافیک شهر را متحول خواهد کرد؛ پروژه‌هایی که حالا به‌جای نماهای شهری، در عمق زمین جریان دارد و شاید تا سال‌ها دیده نشود!
در سومین قسمت از گفت‌وگوهای غیرعلنی میزبان رسول میرباقری، رئیس کمیسیون عمران، معماری، شهرسازی و بافت تاریخی شورای اسلامی شهر اصفهان بودیم تا از فراز و فرود 4 سال عضویت در شورای شهر از او سوال کنیم.

ایمنا: چند سال دارید؟ دارای چند فرزند هستید؟
میرباقری: 53 سال دارم و دارای سه فرزند هستم، پسر بزرگم دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد رشته مهندسی کامپیوتر در دانشگاه صنعتی شریف است، پسر دومم طلبه حوزه علمیه است و در مسیر علوم دینی و تحصیلات حوزوی قرار دارد و دخترم نیز هم‌اکنون دانشجوی دانشگاه اصفهان است.
ایمنا: چه شد که تصمیم به عضویت شورای اسلامی شهر اصفهان گرفتید؟
میرباقری: احساس کردم به این کار علاقه دارم و این توانایی را در خود می‌دیدم که بتوانم در روند اداره شهر و بهبود شرایط زندگی شهروندان اثرگذار باشم.
از سال 1372 به‌طور رسمی وارد عرصه ساختمان‌سازی و اجرای پروژه‌های عمرانی شدم و طی این سال‌ها به‌طور جدی در این حوزه فعالیت داشته‌ام، به همین دلیل مسائل معیشتی‌ام همواره با حوزه عمران گره خورده است و با چالش‌ها، نیازها و ظرفیت‌های آن به‌خوبی آشنا هستم.
کمیسیون عمران، معماری، شهرسازی و بافت تاریخی در شورای اسلامی شهر یکی از کمیسیون‌های تخصصی و کلیدی شورا محسوب می‌شود که ارتباط مستقیمی با مسائل روزمره و نیازهای اساسی شهروندان دارد و از آنجا که مردم به‌طور گسترده با موضوعات مطرح در این کمیسیون سروکار دارند و بسیاری از مطالبات آن‌ها به این حوزه مربوط می‌شود، حضور در این کمیسیون را فرصتی دانستم تا با بهره‌گیری از تجربیات شخصی و تخصصی خود در مسیر رفع مشکلات مردم، بهبود فرایندهای عمرانی و ارتقای کیفیت زندگی شهری گام بردارم.
ایمنا: از ابتدای فعالیت شورای ششم موضوع سراها مطرح شد و به این موضوع که شهروندان بتوانند در خانه پروانه بگیرند بسیار تمرکز شد، اما صحبت‌های اخیر شما نشان می‌دهد که این هدف در عمل محقق نشده است، مانع آن چه بود؟
میرباقری: فرایند دریافت پروانه ساخت‌وساز یک کار تخصصی است و برخلاف آنچه در نگاه نخست به نظر می‌رسد، دارای پیچیدگی‌ها، ضوابط و مراحل فنی و اداری فراوانی است که تنها افراد متخصص و فعالان حرفه‌ای در حوزه عمران، معماری و شهرسازی قادر به پیگیری دقیق و مؤثر آن هستند.
شاید فردی که سال‌ها در حوزه مهندسی ساختمان فعالیت داشته و بارها تجربه فرایند گرفتن پروانه را در پروژه‌های مختلف تجربه کرده است، به‌خوبی با مراحل آن آشنا باشد، اما برای یک شهروند عادی که در طول زندگی خود تنها یک‌بار قصد دریافت پروانه ساخت دارد، ارزش ندارد که بخواهد زمان و انرژی خود را صرف آموختن این فرایند کند، چراکه پیچیدگی‌های قانونی، فنی، حقوقی و شهرداری در این مسیر به‌گونه‌ای است که افراد بی‌تجربه ممکن است با مشکلات جدی روبه‌رو شوند.
گاهی اگر کار تخصصی، توسط فرد متخصص انجام شود، ممکن است با صرف تنها 100 ساعت زمان به سرانجام برسد، اما اگر همان کار به دست فردی که تخصص ندارد بیفتد، ممکن است هزاران ساعت وقت، انرژی و منابع تلف و در نهایت هم با خطا و مشکل روبه‌رو شود.
اگر هر فرد روی حوزه‌ای که تخصص دارد تمرکز کند و وقت و انرژی خود را برای آن صرف کند، نه‌تنها بهره‌وری بیشتری خواهد داشت، بلکه می‌تواند با واگذاری سایر امور به متخصصان مربوط، مسیر پیشرفت خود را نیز هموارتر سازد.
ایمنا: منزل رئیس کمیسیون عمران شورای اسلام شهر اصفهان کجاست؟
میرباقری: در طول سال‌های زندگی‌ام، برای خانه‌دار شدن بسیار تلاش کردم و به همین دلیل محلات مختلف شهر اصفهان را با دقت بررسی و از آن‌ها بازدید کردم؛ حدود 20 سال از زندگی خود را مستأجر بودم و پس از دو دهه زندگی در خانه‌های اجاره‌ای و تحمل سختی‌های آن، بالاخره توانستم خانه‌ای تهیه کنم و در حال حاضر در خیابان سروش ساکن هستم؛ محل زندگی من، یک واحد آپارتمان به متراژ 130 متر مربع است.
ایمنا: وضعیت ساخت و ساز در شهر اصفهان چطور است؟
میرباقری: طی سه تا چهار دهه اخیر، مردم به‌طور سنتی مسکن را به‌عنوان یکی از مطمئن‌ترین گزینه‌های سرمایه‌گذاری انتخاب کرده‌اند و این گرایش گسترده به‌ویژه در سال‌هایی که نوسانات اقتصادی، نرخ ارز، طلا و سایر بازارهای مالی دچار تلاطم می‌شد، شدت بیشتری پیدا کرد و سرمایه‌های خرد و کلان به‌سمت بازار ملک و ساختمان سرازیر شد.
در بعضی دوره‌ها، وقتی سرمایه‌گذاران به بازارهای زودبازده‌تری همچون دلار و طلا روی می‌آورند، فشار تقاضا بر بازار مسکن کمتر می‌شود و این کاهش تقاضا موجب افت نسبی رونق مسکن در بخش ساخت‌وساز می‌شود، اما به محض اینکه سودآوری یا اطمینان در آن بازارها کاهش می‌یابد، به‌ویژه در مواقعی که عرضه در بخش مسکن دچار افت می‌شود، مردم دوباره برای حفظ ارزش سرمایه خود به سمت بازار ملک حرکت می‌کنند.
زمانی که تعداد خریداران ملک افزایش پیدا می‌کند و جریان نقدینگی به‌سمت ساخت‌وساز هدایت می‌شود، نه‌تنها بازار مسکن جانی دوباره می‌گیرد، بلکه صنایع وابسته به ساختمان نیز به‌صورت هم‌زمان دچار تحرک و رونق می‌شوند.
ایمنا: یکی از دغدغه‌هایی که شما همواره این موضوع بوده است که با توجه به اینکه اصفهان یک شهر تاریخی است، باید یک منطقه مختص بافت تاریخی داشته باشد، گره کار کجاست که منطقه تاکنون شکل نگرفته است؟
میرباقری: بافت تاریخی اصفهان به‌صورت پیوسته و منسجم شکل نگرفته و این گسست، آسیب‌های جدی به یکپارچگی تاریخی و فرهنگی شهر وارد کرده است، در حال حاضر منطقه تاریخی در اصفهان به‌صورت گسسته است.
اگر بافت تاریخی به‌صورت پیوسته شکل می‌گرفت، به‌طور قطع می‌توانستیم منطقه تاریخی واحد و منسجمی داشته باشیم، اما این گسست موجب شده است که به‌جای یک منطقه تاریخی، با چندین قطعه پراکنده روبه‌رو باشیم که تعریف و مدیریت یکپارچه آن‌ها بسیار دشوار و در بسیاری از موارد غیرممکن است.
ما از تجربیات خوب دیگران در حوزه حفاظت، احیا و بهره‌برداری از بافت‌های تاریخی استفاده نمی‌کنیم، در حالی‌که امیرالمؤمنین (ع) می‌فرمایند «کسی که خودپسند باشد، رشد نمی‌کند» گاهی در اصفهان دچار چنین خودپسندی ذهنی می‌شویم و فکر می‌کنیم که در حوزه شهرسازی و حفظ بافت تاریخی سرآمد هستیم؛ این تصور ما را از بهره‌گیری از تجربیات موفق سایر شهرها و کشورها بازمی‌دارد.
در حوزه بافت تاریخی زحمات زیادی در ادوار مختلف کشیده شده است و شهرداری اصفهان هزینه‌های قابل توجهی برای این حوزه کرده است که قابل مقایسه با بسیاری از شهرهای کشور نیست، اصفهان از نظر طراحی، کیفیت اجرا و وسعت اقدامات، در مقایسه با دیگر شهرها پیشتاز است، اما با وجود این تلاش‌ها، ی ضعف مهمی که از گذشته تاکنون وجود داشته و حتی پیش از ما نیز مورد شناسایی قرار گرفته است؛ این ضعف نبود یک متولی قدرتمند و مشخص برای بافت تاریخی است.
متولی بافت تاریخی در شهرداری اصفهان، سازمان نوسازی و بهسازی است، اما در طول این سال‌ها این سازمان به‌طور عمده درگیر امور اجرایی بوده است و در عمل از نقش اصلی خود که سیاست‌گذاری، نظارت عالیه و مدیریت کلان است، بازمانده است، در واقع وقتی نهادی درگیر اجرا می‌شود، دیگر فرصت، تمرکز و انرژی لازم برای ایفای نقش سیاست‌گذار و ناظر کل را ندارد، زیرا این دو مقوله، یعنی اجرا و سیاست‌گذاری، متفاوت و تفکیک‌پذیر است.
بارها تأکید کرده‌ایم که متولی بافت تاریخی باید از درون شهرداری ارتقا پیدا کند و به جایگاه شایسته خود برسد، اما تاکنون آنگونه که باید، موفق نشده‌ایم متولی قدرتمند بافت تاریخی را در جایگاهی قرار دهیم که در شأن سرمایه تاریخی شهر اصفهان باشد.
اگر بافت تاریخی را ارزشمندترین نگین شهر اصفهان و نماد هویت تاریخی آن بدانیم، باید متولی آن نیز قدرتمندترین فرد در ساختار شهرداری باشد؛ کسی که از جایگاه و اختیاراتی هم‌تراز با شهردار برخوردار باشد.
معتقدیم متولی بافت تاریخی باید شخص دوم شهرداری باشد، یا حداقل قائم‌مقام شهردار، به‌گونه‌ای که حتی معاونت‌های دیگر شهرداری نیز از او حرف‌شنوی داشته باشند.
طی سال‌های گذشته گاهی مشاهده شده است که یک معاونت عمران یا حتی خدمات شهری به‌راحتی می‌تواند با تأیید نکردن فاکتورها، قراردادها یا ایجاد موانع در روند پرداخت‌ها، سازمان نوسازی را فلج و تضعیف کند، این در حالی است که اگر جایگاه متولی بافت تاریخی در سطحی بالا تعریف می‌شد، قادر بود در برابر تصمیمات آسیب‌زننده مقاومت کند.
در حال حاضر بافت تاریخی اصفهان تحت مدیریت یکی از معاونان سازمان نوسازی قرار دارد، در حالی‌که لازم است متولی بافت در رأس هرم ساختاری قرار بگیرد تا بتواند حتی در مواقعی که یک خیابان جدید در حال طراحی است و امکان دارد به بافت تاریخی آسیب بزند، وارد عمل شود و از آن جلوگیری کند.
ایمنا: اینکه برخی معتقدند در این دوره مدیریت شهری پروژه عمرانی وجود نداشته است را قبول دارید؟
میرباقری: در هر دوره مدیریت شهری، مجموعه‌ای از پروژه‌های شاخص و کلان به اجرا درمی‌آید که نماد عملکرد آن دوره محسوب می‌شود؛ در دوره ششم مدیریت شهری اصفهان نیز پروژه‌های شاخص عمرانی، بخش قابل توجهی از بودجه شهرداری را به خود اختصاص داده است که از جمله آن‌ها می‌توان به پروژه‌های مترو و رینگ چهارم ترافیکی شهر اشاره کرد.
این دو پروژه بزرگ و راهبردی در مناطق خارج از مرکز شهر اجرا می‌شود و به‌همین دلیل در معرض دید شهروندان نیست، مردم آنچه را درک می‌کنند که با چشم قابل مشاهده باشد؛ به‌عبارت دیگر آن دسته از فعالیت‌هایی که در بُعد زیرساختی و غیرقابل مشاهده انجام می‌شود، از نگاه عمومی دور می‌ماند، در حالی‌که سهم بزرگی از منابع و هزینه‌ها را به خود اختصاص می‌دهد.
در فرایند احداث یک ساختمان مرحله‌ای وجود دارد که تأسیسات زیرساختی همچون برق، لوله‌کشی، فونداسیون و اسکلت انجام می‌شود؛ این بخش‌ها هزینه‌بر است و نقش بنیادی در کیفیت نهایی ساختمان ایفا می‌کند، اما در نگاه نخست به چشم نمی‌آید، شهروندان تنها در مراحل بعدی، یعنی سفت‌کاری و نازک‌کاری که ملموس‌تر و قابل رؤیت است، تأثیر آن را می‌بینند و پروژه‌های زیربنایی مدیریت شهری نیز چنین ویژگی‌هایی دارد.
میزان میلگرد مصرف‌شده، حجم خاک‌برداری، عملیات بتن‌ریزی و دیگر فعالیت‌های مشابهی که در پروژه مترو انجام می‌شود، به‌تنهایی معادل اجرای ده‌ها پروژه عمرانی در سطح شهر است و کافی است در نظر بگیریم که تنها در یک سال، فعالیت‌های زیربنایی مترو از نظر هزینه و حجم کار با 30 پروژه بزرگ شهری برابری می‌کند.
هر ایستگاه مترو خود یک پروژه عظیم عمرانی زیرِ زمین شهر است و تا زمانی که به بهره‌برداری نرسد، درک عمومی از عظمت آن صورت نمی‌گیرد.
حتی ممکن است کسبه مغازه‌هایی که کنار یک ایستگاه مترو فعالیت می‌کنند، از حجم عملیات زیرزمینی و وسعت فعالیت‌های در حال انجام در آن نقطه مطلع نباشند، چراکه این پروژه‌ها بیشتر در لایه‌های پنهان شهر جریان دارد.
پروژه‌های زیربنایی باید در اولویت قرار گیرد، به‌طور مثال ممکن است من علاقه‌مند باشم اقداماتی را انجام دهم که در ظاهر مورد توجه قرار گیرد و از طرف همه با عبارات تحسین‌آمیز همراه شود، اما مهم‌تر این است که بدانم وظیفه‌ام چیست. باید کارهایی انجام دهم که آیندگان در قضاوت خود، عملکرد امروز ما را درست و مؤثر بدانند.
ایمنا: مهم‌ترین دستاورد شورای ششم تاکنون چه بوده است؟
میرباقری: تنها در سال جاری، چهار بوستان بزرگ در سطح شهر اصفهان در حال اجراست که هر کدام به‌عنوان یک پروژه کلان عمرانی شناخته می‌شوند، همچون بوستان مشاهیر که از طرح‌های شاخص این دوره محسوب می‌شود.
در مجموع، در دوره ششم مدیریت شهری حدود 64 برنامه عمرانی در قالب پروژه‌هایی متعدد «به احترام مردم اصفهان» و خدمت‌رسانی به مردم در نقاط مختلف شهر اجرا شده است که در جریان هر یک از این برنامه‌ها، پروژه‌هایی باکیفیت مناسب افتتاح شده و به بهره‌برداری رسیده است.
یکی از اصول اساسی در دوره ششم مدیریت شهری، برقراری عدالت و پاسخگویی سیستماتیک بوده است و از ویژگی‌های برجسته آن، کاهش فاصله میان مدیران و شهروندان و رفع تبعیض میان گروه‌های مختلف جامعه بوده است.
در این دوره تلاش شده است نظام شهرسازی تقویت شود و تصمیم‌ها به‌جای افراد، توسط سیستم گرفته شود؛ این نگرش عدالت‌محور موجب تقویت شفافیت و کارآمدی در فرایندهای تصمیم‌سازی شهری شده است.
در دوره ششم در حوزه فرهنگی نیز شاهد برگزاری رویدادهای بزرگ و تأثیرگذاری بودیم که از جمله آن می‌توان به طرح «فانوس‌های نورانی» اشاره کرد؛ در کمیسیون عمران، معماری و شهرسازی شورای اسلامی شهر اصفهان چهار کارگروه تخصصی تشکیل دادیم که ریاست هر یک از این کارگروه‌ها را رؤسای پیشین کمیسیون برعهده دارند.
این اقدام یکی از ابتکارات ارزشمند دوره ششم مدیریت شهری بوده است، چراکه فردی که سال‌ها در این حوزه خدمت کرده و تجربه کسب کرده است، به‌جای کنار رفتن و منزوی شدن، دوباره در فرایند تصمیم‌سازی نقش‌آفرین و از تجربه، دانش و توانمندی او بهره‌برداری می‌شود.
یکی دیگر از اقدامات مهم در این دوره، نظارت جدی و مستمر بر پروژه‌های عمرانی بود که علاوه‌بر نظارت شهرداری، کارگروه‌های نظارتی تشکیل شد و در موارد متعددی، پروژه‌های غیرضروری شناسایی و حذف شد، برای مثال طی یک‌سال حدود 100 میلیارد تومان آسفالت غیرضروری با بررسی‌های میدانی و کارشناسی حذف شد و تنها پروژه‌هایی که نیاز داشت، مورد تأیید قرار گرفت.
طرح جامع شهر اصفهان نیز یکی دیگر از اقدامات ارزنده این دوره بود که با جلسات مستمر، استفاده از مشاور قوی و بهره‌گیری از خرد جمعی، پیشرفت مناسبی داشته است، همچنین جلسات مکرری با سازمان نظام مهندسی، بسیج مهندسین و دیگر نهادهای مرتبط برقرار شد تا هم‌افزایی بیشتری در مسیر توسعه شهر شکل گیرد.
برای رفع مشکلات مردم، تعاملات سازنده‌ای با سایر دستگاه‌ها داشتیم، از جمله اقداماتی که در همین راستا انجام شد، تقویت سازمان نوسازی به‌عنوان تنها متولی بافت تاریخی شهر اصفهان بود که تلاش شد جایگاه سازمانی ارتقا پیدا کند و مشکلات اجرایی آن نیز تا حد ممکن برطرف شود.
در دوره ششم مدیریت شهری، تعداد پروژه‌های مرمتی و عمرانی در بافت تاریخی اصفهان به حدی رسیده است که می‌توان گفت در حال ثبت رکورد هستیم، حجم فعالیت‌ها در این حوزه کم‌نظیر بوده است که نشان از توجه ویژه مدیریت شهری به میراث فرهنگی شهر دارد.
کارگروه کمیسیون شهرسازی هر سال یک‌بار اقدام به آسیب‌شناسی مشکلات اجرایی می‌کند، برای مثال مشکلات مرتبط با سرای 8 و سرای 10 به‌صورت تخصصی با استفاده از اطلاعات مهندسان و افراد باتجربه بررسی و دسته‌بندی و جلسات مستمر برای بررسی راهکارها برگزار می‌شود، این فعالیت‌ها موجب شده است حدود 80 درصد از مشکلات شهروندان در این حوزه برطرف شود.
در حوزه بومی‌سازی صنایع دستی نیز فعالیت‌هایی در جریان است که هدف آن‌ها کوتاه‌سازی فرایندهای اداری مرتبط با این صنایع است که امیدواریم تا پایان دوره ششم، این اقدامات به نتایج مطلوبی منجر شود.
علاوه‌بر مسائل عمرانی، دغدغه‌های فرهنگی متعددی نیز داشته‌ام و در کنار کمیسیون تخصصی، در این حوزه پیگیری‌های لازم را انجام داده‌ام؛ از جمله، طرح «چشمه‌های نورانی» که در مناطقی اجرا شد که اگرچه از لحاظ خدمات عمومی پیشرفت خوبی داشتند، اما از لحاظ فرهنگی و مذهبی از امکانات کافی برخوردار نبودند، به‌طوری‌که در برخی مناطق با وجود هزاران واحد مسکونی، حتی یک مسجد هم وجود نداشت.
مسجد جدا از بُعد مذهبی، محلی برای آرامش، نیایش، خلوت و گفت‌وگو است و برای بسیاری از افراد به‌ویژه بازنشستگان، فرصتی برای کاهش اضطراب، بهبود روحیه و درمان افسردگی محسوب می‌شود.
درباره بوستان نهج‌البلاغه جلسات متعددی برگزار شد؛ این بوستان که در باغ غدیر طراحی می‌شود، در حالی نام غدیر را یدک می‌کشید که پیش‌تر هیچ محتوای غدیری نداشت و با پیگیری‌های انجام‌شده و مدیریت شهرداری منطقه، اقدامات مناسبی برای افزودن نمادها، تندیس‌ها و محتواهای معرفتی مرتبط با امیرالمؤمنین (ع) انجام شد که موجب شد این بوستان به یکی از فضاهای فرهنگی-مذهبی شاخص شهر تبدیل شود.

ایمنا: اگر به نخستین روز کاری‌تان در شورا برگردید، چه توصیه‌ای برای خود دارید؟
میرباقری: روز اول که وارد شورای اسلامی شهر شدم، سعی کردم چند محور اصلی را برای فعالیت‌هایم انتخاب کنم، معتقدم انسان قدرتمندی نیستم که بخواهم تمام مشکلات را به‌تنهایی رفع کنم، اما انسان در کنار همکاری با دیگران باید چند اولویت مشخص داشته باشد.
از روز نخست تمام انتخاب‌هایم با دقت انجام شد و سعی کردم روی نحوه تعامل و همراه کردن دیگران در طرح‌ها تمرکز کنم.
بعضی مواقع ما فکرهای خوبی داریم، اما نمی‌توانیم دیگران را با خود هم‌مسیر و هم‌زبان کنیم، به همین دلیل، ایده‌ها شکل نمی‌گیرد، در بسیاری از موارد در تعامل و هم‌سوشدن با دیگران کمبود داریم. یکی از نکات مهم، نحوه انتخاب اولویت‌ها است که باید به آن توجه ویژه داشت.
ایمنا: آیا تاکنون به فرزندان خود توصیه کرده‌اید که به حوزه مدیریت شهری وارد شوند؟
میرباقری: یکی از فرزندان من دانشجوی مهندسی عمران دانشگاه صنعتی اصفهان بود و می‌توانست وارد حوزه مدیریت شهری شود، اما با توجه به اینکه احساس نیاز به فعالیت فرهنگی می‌کرد، مسیر خود را تغییر داد.
به‌طور قطع اگر در همان بُعد فرهنگی نیز بتواند معرفت علمی لازم را کسب کند و دغدغه‌مند باشد، در آینده می‌تواند وارد مدیریت شهری شود، چراکه مسئولیت‌پذیری و توانمندی در مدیریت، ویژگی مثبتی است.
ایمنا: حرف دل شما با مردم اصفهان چیست؟
میرباقری: اگر کسی تخصص و تعهد داشته باشد، ما باید از او درخواست کنیم که مسئولیتی را در شهرداری و مدیریت شهری بپذیرد.
گاهی با شنیدن یک خبر ناگوار درباره برخی مسئولان، همه را با همان چشم نگاه و مسئولان دیگر را قضاوت می‌کنیم؛ اکثر مسئولان جمهوری اسلامی ایران، افراد پاک‌دستی هستند که در حد توان خود خدمت می‌کنند.
دشمن تلاش می‌کند که ما را درگیر اختلافات داخلی کند تا از آینده کشورمان مأیوس شویم، تمام تلاش دشمن این است که در جامعه دوگانگی و ناامیدی ایجاد کند، اما ما نباید در مسیری که دشمن طراحی کرده است، حرکت کنیم.
اگر فردی در این شهر دغدغه‌ای دارد، باید خود نیز پای کار بیاید، اگر هر شهروند احساس مسئولیت داشته باشد و به نیت کمک به کشور و امر به معروف و نهی از منکر وارد میدان شود، همه مشکلات رفع خواهد شد؛ تنها باید وقت گذاشت، پیگیری کرد و تذکر صحیح داد.
بعضی مواقع ما با رفتاری که با یک مدیر داریم، او را از شهر فراری می‌دهیم که این کار، نوعی سرمایه‌سوزی است، گاهی مدیران خوبی در اختیار داریم، اما برخورد ناصحیح موجب می‌شود که آن‌ها دل‌سرد شوند و بروند.
اعتقاد من این است که نگاه نخست باید نگاه مثبت باشد، مگر اینکه خلاف آن اثبات شود، نگاه برخی افراد منفی است و این نگاهی است که شبکه‌های اجتماعی و تهاجم رسانه‌ای دشمن برای ما ایجاد کرده است.
ایمنا: چند نفر را نام می‌برم اولین چیزی که به ذهنتان می‌رسد را بفرمائید.
محمد نورصالحی: انسان بسیار اخلاق‌مدار و درستکار
سید امیر سامع: انسان جدی و دغدغه‌مند
ابوالفضل قربانی: یادگار بسیج دانشجویی و دفاع مقدس
علی صالحی: جوان پر انرژی و آینده‌دار
مجید نادرالاصلی: محکم و استوار روی اصول
محمدرضا فلاح: چهره مردمی و بسیار دغدغه‌مند در ملاقات با مردم و رسیدگی به مشکلات
احمد شریعتی: انسان خوش سفر و دغدغه‌مند در موضوعات پزشکی و سلامت
فرزانه کلاهدوزان: دغدغه مند در موضوعات بانوان و مسائل مربوط به خواهران
مصطفی نباتی‌نژاد: خوش‌فکر در موضوعات پژوهش و پیگیر جدی افکار
احمدرضا مصور: فرد با تجربه، مدیر اجرایی و سیاست‌گذار خوب
حجت‌الاسلام مهروی‌پور: دغدغه مند در موضوعات فرهنگی
عباس حاج‌رسولی‌ها: پیر میکده‌ی پُرانرژی
برای مشاهده فیلم این گفت‌وگو روی لینک http://imna.ir/x9nvx کلیک کنید.
کد خبر 865040