بزرگنمايي:

کرمان رصد - در این روز‌های گرم تابستانی که می‌توان در هوای آتشینش نیمرو درست کرد و املت پخت، شما را به یک کاسه فالوده کرمانی دعوت می‌کنیم.
مواد تشکیل دهنده آن، هم رفع عطش است و هم از گرمازدگی جلوگیری می‌کنند.
فالوده کرمانی به اندازه تاریخ یخدان‌هایش قدمت دارد و هنوز هم با وجود یخچال‌ها، فریزر‌ها و دم‌ودستگاه‌های مدرن، همچنان انتخاب اول مردم کرمان بوده و همه را در روز‌های گرم به سمت خودش می‌کشاند.
فالوده کرمانی میراث ما است، همین نشاسته‌هایی که مانند مروارید درون مایع خنک و شیرین و طعم‌دار می‌درخشند، پشتوانه تاریخی دارند، وقتی به شکوه سازه مخروطی شکل مویدی نگاه می‌کنیم و به تاریخ صفویه وصل می‌شویم، از قرن‌ها عبور کرده و مستقیم به درون چاله یخ آن افتاده و گاری‌هایی را می‌بینیم که دور تا دور آن حلقه زده و مردم را به صرف یک خوردنی خنک و دلچسب دعوت می‌کنند.
کرمان این پل را هنوز هم حفظ و حتی آن را به خوبی تقویت کرده است، سال‌ها گذشته، جامعه مدرن شده و به تبع آن دسر‌ها و نوشیدنی‌ها هم متنوع و رنگارنگ شده‌اند، اما مردم کرمان همچنان به سمت خوراکی بومی و محلی خودشان می‌روند و گرد مغازه‌های پرتعداد جمع می‌شوند تا از خواصش بهره‌ها ببرند، آفتاب سوزان کرمان را فقط با این معجون می‌توان بی‌اثر کرد.
فالوده کرمانی را می‌توان در خانه هم درست کرد، یک پیمانه نشاسته را با یک پیمانه آب سرد مخلوط کنید، چهار پیمانه آب درون ظرفی بریزید و اجازه دهید تا جوش آید، سپس مخلوط آب و نشاسته را روی آن بریزید و مرتب هم بزنید تا نشاسته بپزد، یک سبد با سوراخ‌های ریز با فاصله حدود 50 سانتی متر روی مخلوط آب و یخ فراوان بگذارید و نشاسته‌ها را درون سبد بریزید آن‌ها را از سوراخ‌ها عبور داده تا وقتی درون آب یخ می‌افتند همانجا سرد شده و سفت شوند.
دانه‌های نشاسته را جدا کرده و درون ظرف سرو بکشید، شربت را به آن افزوده و با تکه‌های یخ فراوان خنک کنید، می‌توانید مثل امروزی‌ها به آن کمی زعفران یا تخم شربتی یا دانه‌های خاکشیر که از قبل شسته و با آب گرم خیس کرده‌اید اضافه کنید.
برای شربت هم که ابتدا آن را آماده می‌کنند، شکر را با آب مخلوط کرده و روی حرارت بگذارید تا به جوش آید و غلیظ شود، سپس به آن گلاب یا عرق نعناع یا نسترن یا هر طعمی که دوست دارید اضافه کرده و از روی اجاق گاز بردارد، کنار بگذارید تا سرد شود.
فالوده به این سبک و سیاق هرکجا دیدید، کرمانی است، حتی اگر برخی همسایگان نامهربانی کرده و آن را به نام شهر و دیار خودشان ثبت کرده باشند.